حدیثی زیبا دربارۀ مهربانی خداوند نسبت به مؤمن

خداوند از روی لطف و رحمتی که نسبت به بنده‌اش دارد، حسنات و خوبی‌های او را ظاهر می‌کند و سیئات و بدی‌های او را از می‌پوشاند.

در دعای کمیل به حضرت باری‌تعالی عرضه می‌داریم:

«اللَّهُمَّ مَوْلَایَ کَمْ مِنْ قَبِیحٍ سَتَرْتَهُ ... وَ کَمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ‏ أَهْلًا لَهُ‏ نَشَرْتَه»¹

اى خدا اى مولاى من؛ چه بسیار کارهاى زشتم که از دیگران پوشاندی ... و چه بسیار ستایش نیکو که من لایق آن نبودم ولی تو از من بر زبان‌ها منتشر ساختى.

 

در یکی از دیگر از دعاها، خداوند را چنین ستایش می‌کنیم:

«یَا مَنْ‏ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ‏ وَ سَتَرَ الْقَبِیح‏»²:

ای خدایی که نیکی‌ها و حسنات را آشکار می‌کنی و زشتی‌ها را می‌پوشانی.

از امام صادق علیه‌السلام روایت‌شده که دربارۀ تأویل این دعا فرمودند:

«مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَّا وَ لَهُ مِثَالٌ فِی الْعَرْشِ فَإِذَا اشْتَغَلَ بِالرُّکُوعِ وَ السُّجُودِ وَ نَحْوِهِمَا فَعَلَ مِثَالُهُ مِثْلَ فِعْلِهِ فَعِنْدَ ذَلِکَ تَرَاهُ الْمَلَائِکَةُ فَیُصَلُّونَ وَ یَسْتَغْفِرُونَ لَهُ وَ إِذَا اشْتَغَلَ الْعَبْدُ بِمَعْصِیَتِهِ أَرْخَى اللَّهُ عَلَى مِثَالِهِ سِتْراً لِئَلَّا تَطَّلِعَ الْمَلَائِکَةُ عَلَیْهَا»³

هر مؤمنی در عرش خدا مثال و مانندی دارد.

پس هرگاه مؤمن مشغول رکوع و سجده و عبادات می‌شود، قالب مثالی او نیز در عرش خدا همین عمل را انجام می‌دهد.

در این هنگام ملائکه قالب مثالی مؤمن که مشغول عبادت است را می‌بینند و برای مؤمن درود فرستاده و استغفار می‌کنند.

و هرگاه مؤمن به معصیتی مشغول شود خداوند آن قالب مثالی را از چشم ملائکه می‌پوشاند تا او را در حال گناه مشاهده نکنند.

پی‌نوشت:

1. مصباح المتهجد و سلاح المتعبد؛ مرحوم شیخ طوسی؛ ج‏2 ؛ ص845

2. مفتاح الفلاح؛ مرحوم شیخ بهایى؛ ط - القدیمة؛ ص197

3. همان منبع؛ ص201