نامۀ امام حسن عسکرى علیه‌السلام به اهل قم و آبه
امام حسن عسکرى علیه‌السلام نامه اى به اهل قم و آبه (شهرى در نزدیک ساوه) نوشتند و در آن نامه خطاب به شیعیان فرمودند:
«أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى بِجُودِهِ وَ رَأْفَتِهِ قَدْ مَنَّ عَلَى عِبَادِهِ بِنَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ ص بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ وَفَّقَکُمُ لِقَبُولِ دِینِهِ وَ أَکْرَمَکُمْ بِهِدَایَتِهِ وَ غَرَسَ فِی قُلُوبِ أَسْلَافِکُمْ الْمَاضِینَ رَحْمَةَ اللَّهِ عَلَیْهِمْ وَ أَصْلَابِکُمُ الْبَاقِینَ تَوَلَّى کِفَایَتَهُمْ وَ عَمَّرَهُمْ طَوِیلًا فِی طَاعَتِهِ حُبَّ الْعِتْرَةِ الْهَادِیَةِ»
خداوند متعال با جود و رأفت خود، به‌وسیلۀ ارسال پیامبرش که بشارت‌دهنده و انذار کننده است، بر بندگانش منت نهاد؛ و توفیق پذیرش آئین رسولش را به شما کرامت کرد؛ و با هدایت کردنتان شمارا گرامى داشت؛ و در دل پدران و مادران شما -که خداوند آن‌ها را رحمت کند- و فرزندان عزیزتان -که در پناه خدا عمر طولانى به عبادت و اطاعت او بسر برند- محبت عترت رسول خدا صلی‌الله علیه و آله را کاشت.
«فَمَضَى مَنْ مَضَى عَلَى وَتِیرَةِ الصَّوَابِ وَ مِنْهَاجِ الصِّدْقِ وَ سَبِیلِ الرَّشَادِ فَوَرَدُوا مَوَارِدَ الْفَائِزِینَ وَ اجْتَنَوْا ثَمَرَاتِ مَا قَدَّمُوا وَ وَجَدُوا غِبَّ مَا أَسْلَفُوا»
گذشتگان شما بر این راه است و روش پاک و طریق رستگارى گام برداشتند و به جایگاه رستگاران رسیدند و ثمرات اعمال نیکى که کردند را اخذ کردند و نتیجه اعمالشان را مشاهده کردند.
ازجمله‌ی جملات این نامه چنین بود:
«فَلَمْ تَزَلْ نِیَّتُنَا مُسْتَحْکَمَةً وَ نُفُوسُنَا إِلَى طِیبِ آرَائِکُمْ سَاکِنَةً الْقَرَابَةُ الرَّاسِخَةُ بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمْ قَوِیَّةٌ»
پیوسته خوش‌نیتی ما نسبت به شما دوام داشته؛ و نفس ما به عقاید پاک شما آرام‌گرفته؛ و این نزدیکی بین ما و شما قوىتر شده است.
«وَصِیَّةٌ أَوْصَى بِهَا أَسْلَافُنَا وَ أَسْلَافُکُمْ وَ عَهْدٌ عُهِدَ إِلَى شُبَّانِنَا وَ مَشَایِخِکُمْ فَلَمْ یَزَلْ عَلَى حَمَلَةٍ کَامِلَةٍ مِنَ الِاعْتِقَادِ لِمَا جَمَعَنَا اللَّهُ عَلَیْهِ مِنَ الْحَالِ الْقَرِیبَةِ وَ الرَّحِمِ الْمَاسَّةِ»
سفارشى است که پدران ما به اجداد شما نموده اند و پیمانى است که جوانان ما و پیران شما بسته اند؛ پیوسته این اعتقاد کامل را داشته اید؛ زیرا خداوند ما و شما را چنان پیوسته نمود که نسبت به هم خویشاوند نزدیک یکدیگر شده‌ایم.
«یَقُولُ الْعَالِمُ سَلامُ اللهِ عَلَیهِ إِذْ یَقُولُ الْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ لِأُمَّهِ وَ أَبِیه»
همان‌طوری که امام کاظم علیه‌السلام فرموده است: «مؤمن برادر پدر مادرى مؤمن است».1
همان‌طور که مشاهده می‌کنید، امام حسن عسکری علیه‌السلام در این نامه، شیعیان را خویشاوند نزدیک اهل‌بیت علیهم‌السلام معرفی کردند و در این کلام خود استناد کردند به فرمایش جد بزرگوارشان امام کاظم علیه‌السلام که فرمودند: «مؤمن برادر پدر مادرى مؤمن است».
برادری مؤمن نسبت به مؤمن دیگر، آن‌هم از نوع برادری پدرومادری، کنایه از شدت ارتباط و علاقۀ بین آن دو است؛
و چه افتخاری بیشتر از این‌که شیعیان اهل‌بیت علیهم‌السلام برادران آن حضرات هستند، آن‌هم از نوع برادری خویشاوندی!
پی نوشت:
1. مناقب آل أبی طالب علیهم‌السلام (ابن شهرآشوب)؛ ج4؛ ص 425