چرا بعضی اوقات بدون اینکه ناراحتی داشته باشیم، دلمان میگیرد؟!
بر اساس روایات معصومین علیهمالسلام، مؤمنین از یک طینت آفریدهشدهاند. همین امر باعث ارتباط روحی و عاطفی آنان با یکدیگر شده است.
از امام صادق علیهالسلام روایت شده که فرمودند:
«لِکُلِّ شَیْءٍ شَیْءٌ یَسْتَرِیحُ إِلَیْهِ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ یَسْتَرِیحُ إِلَى أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ کَمَا یَسْتَرِیحُ الطَّیْرُ إِلَى شَکْلِه»1
هر چیزى به چیزى آسایش و راحتى مى یابد و راحتى مؤمن در اُنس با برادر مؤمن اوست، همچنان که راحتى پرنده در اُنس با پرنده دیگر است.
از جابر جعفى روایت شده که گفت:
در نزد امام باقر علیهالسلام بودم که دلم گرفت و محزون شدم.
به حضرت عرض کردم: گاهى بدون اینکه مصیبتى به من برسد یا ناراحتى سراغم بیاید، اندوهگین میشوم تا آنجا که خانواده و دوستم اثرش را در رخسارم مشاهده میکنند.
حضرت فرمود:
«نَعَمْ یَا جَابِرُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْ طِینَةِ الْجِنَانِ وَ أَجْرَى فِیهِمْ مِنْ رِیحِ رُوحِهِ فَلِذَلِکَ الْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ لِأَبِیهِ وَ أُمِّهِ فَإِذَا أَصَابَ رُوحاً مِنْ تِلْکَ الْأَرْوَاحِ فِی بَلَدٍ مِنَ الْبُلْدَانِ حُزْنٌ حَزِنَتْ هَذِهِ لِأَنَّهَا مِنْهَا»2
آرى اى جابر خداوند عزوجل مؤمنین را از طینت بهشتى آفرید و از نسیم روح خویش در آنها جارى ساخت، ازاینرو است که مؤمن برادر پدر و مادرى مؤمن است. پس هرگاه بیکى از آن ارواح در شهرى اندوهى برسد، آن روح دیگر اندوهگین میشود، زیرا از جنس اوست.
پی نوشت:
1. المؤمن؛ تألیف حسین بن سعید کوفى اهوازى؛ قرن سوم؛ ص 39
2. الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج2؛ ص 166