ادعای بی‌اساس یهودیان که قرآن به آن پاسخ داده است
وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَیَّاماً مَعْدُودَةً قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْداً فَلَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ
بَلى مَنْ کَسَبَ سَیِّئَةً وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطیئَتُهُ فَأُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُون[1]
براساس دو آیۀ فوق، یکى از ادعاهای بی‌اساس یهودیان این بود که ادعا می‌کردند «آتش دوزخ، جز چند روز، به ما نخواهد رسید» (وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّاماً مَعْدُودَةً).
خداوند در آیۀ فوق به رسول اعظمش دستور می‌دهد تا با یک بیان منطقى، به این پندار غلط یهودیان چنین پاسخ دهد که این گفتار شما از دو حال خارج نیست: یا باید عهد و پیمان خاصى از خدا در این زمینه گرفته باشید (قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْداً فَلَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ)؛ و یا اینکه با این ادعایتان بر خداوند دروغ و تهمت مىبندید (أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ).[2]
درحالی‌که خداوند چنین وعده‌ای به آنان نداده که آنان را به‌غیراز چند روز در آنجا نگه ندارد. پس ناچار احتمال دیگر ثابت می‌شود و آن عبارت از اینکه آن‌ها با این ادعایشان بر خداوند دروغ و تهمت می‌زنند.
علاوه بر اینکه دلیلی نقلی بر این مدعای بی‌اساس وجود ندارد، عقل نیز آن را رد می‌کند؛ زیرا هرکس باید نسبت به اعمال خود پاسخگو باشد و در این مسئولیت فرقی بین یهودیان و دیگران وجود ندارد؛ بنابراین «کسانى که تحصیل گناه کنند و آثار گناه سراسر وجودشان را بپوشاند آن‌ها اهل دوزخ‌اند و همیشه در آن خواهند بود»[3] (بَلى مَنْ کَسَبَ سَیِّئَةً وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِیها خالِدُونَ).