پاسخ قرآن به مشرکین که تدبیر عالم را به آلهۀ خویش نسبت می‌دادند
«قُلْ أَ رَأَیْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ الله أَرُونی ما ذا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْکٌ فِی السَّماواتِ ائْتُونی بِکِتابٍ مِنْ قَبْلِ هذا أَوْ أَثارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ»[1]
«ای پیامبر به این مشرکان بگو: به من خبر دهید معبودهایى را که غیر از خدا پرستش مىکنید نشان دهید چه چیز از زمین را آفریدهاند؟! یا اینکه آن‌ها چه مشارکتى در (آفرینش) آسمان‌ها (و مالکیت و تدبیر آن‌ها) دارند؟! کتابى از کتب آسمانى پیشین که گفتار شما را تصدیق کند یا آثارى علمى از علماى گذشته که گواهى بر این معنى دهد براى من بیاورید اگر راست میگویید».[2]
این آیه پاسخی است به مشرکین که تدبیر شئون عالم را به آلهۀ خویش نسبت می‌دادند[3] و خداوند رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را مأمور به ابلاغ آن به مشرکین می‌کند. با این بیان که:
اگر آلهه‌ای که شما می‌پرستید به‌راستی خدا بودند و شایستۀ پرستیده شدن بودند، باید ربوبیت شأنی از شئون جهان را بر عهده داشتند؛ ربوبیت آن‌ها هم زمانی معقول است که سهمی از خلقت را در جهان داشته باشند؛ درحالی‌که خود شما هم اعتراف می‌کنید که خالقیت در انحصار خداوند متعال است. پس ادعای شما در مورد الوهیت آلهۀ کذایی درست نیست.
اگر برفرض هم ادعا کنید آن‌ها سهمی از خلقت دارند و در خلقت جهان شریک خداوند هستند، باید بر این ادعایتان دلیل وحیانی یا نقلی از علماء داشته باشید؛ درحالی‌که نه در کتب آسمانی گذشته و نه در روایاتی که از علماء نقل شده است، چنین مطلبی نیامده است.