عدم چشم‌داشت پیامبر (ص) به اجر و مزد از طرف مردم
*قُلْ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبیلاً*[1]
*قُلْ ما سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ إِنْ أَجْرِیَ إِلاَّ عَلَى الله وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ شَهیدٌ*[2]
*قُلْ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ*[3]
در این آیات رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله مأمور شده است تا به‌نوعی بهانههاى بهانهجویان پایان مىدهد و روشن مىسازد که من تنها طالب نجات و سعادت شما هستم، نه پاداش مادى از شما مىخواهم نه معنوى، نه تقدیر و نه شکرگزارى، نه مقام و نه حکومت. پاداش من تنها بر خدا است.
عدم چشم‌داشت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به اجر و مزدی از طرف مردم یکى از دلایل صدق آن حضرت بود؛ چراکه مدعى دروغین نبوت براى مطامعى ادعای خود را مطرح مىکند و مطامعش از خلال سخنانش به هر صورت آشکار خواهد شد.[4]
.[1] سوره فرقان: 25، آیه 57؛ ترجمه: «بگو: بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمىکنم، جز اینکه هر کس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پیش] گیرد»