پاسخ قرآن به دو توجیه مشرکین در انجام کار زشتی که مرتکب می‌شدند
*وَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً قالُوا وَجَدْنا عَلَیْها آباءَنا وَ الله أَمَرَنا بِها قُلْ إِنَّ الله لا یَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ أَ تَقُولُونَ عَلَى الله ما لا تَعْلَمُونَ*[1]
اصطلاح «فاحشه» که در این آیه به مشرکین نسبت داده شده اشاره به کار زشتی بود که در میان مشرکین مرسوم بود و آن عبارت بود از اینکه هم زنان و هم مردانشان هنگام طواف لباس‌های خود را درمی‌آوردند و به‌صورت عریان طواف می‌کردند و می‌گفتند «به شکلی که از مادر متولد شدیم طواف می‌کنیم و با لباس‌هایی که درحال گناه بر تنمان بود طواف نمی‌کنیم». همچنین نقل شده که مشرکین تکه‌ای از پوست را به خاصرۀ شکم خود می‌بستند و زنان نیز آن را به قُبُلشان می‌بستند و سپس شعر خاصی را می‌خواندند.[2]
در این آیه دو توجیه مشرکین که در انجام کار زشتشان به آن تمسک می‌کردند چنین بیان شده که می‌گفتند: اولاً پدران ما این کارها را مرتکب می‌شدند و ثانیاً خداوند ما را به انجام این کار دستور داده است![3]
از این دو توجیه آن توجیهی که مربوط به خطاب عمومى است و در قبل به آن اشاره شده است همان توجیه دوم است؛ لذا در اینجا فقط به آن توجیه پاسخ‌داده‌شده است و متعرض پاسخ به توجیه دوم نشده است. هرچند در آیاتی مثل «أَ وَ لَوْ کانَ آباؤُهُمْ لا یَعْقِلُونَ شَیْئاً وَ لا یَهْتَدُونَ» پاسخ این توجیه داده شده است.[4]
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله مأمور شد تا به مشرکین بگوید: «خدا هیچ‌گاه به کارهای زشت فرمان نمی‌دهد؛ آیا بر خدا سخنی نسبت می‌دهید که نسبت به آن علم ندارید»؟!
این در حقیقت براى آن است که حداقل مطالبى که موردقبول طرف است، مورد استناد واقع شود و گفته شود و اگر شما یقین به‌دروغ بودن این سخنان ندارید، لااقل دلیلى هم بر اثبات آن ندارید، پس چرا بىدلیل تهمت مىزنید و چیزى را که نمىدانید به خدا نسبت مىدهید؟![5]
- ۹۷/۰۶/۱۴