گناه اهانت به یکی از اولیاء الهی
یکی از بزرگترین گناهانی که انسان به آن مرتکب می‌شود، اهانت به اولیاء خداوند است.
از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده که فرمودند:
«قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْ أَهَانَ لِی وَلِیّاً فَقَدْ أَرْصَدَ لِمُحَارَبَتِی»[1]
خداوند عزوجل فرموده است: هرکس به دوستى از دوستان من اهانت کند، بتحقیق خود را برای جنگ با من آماده کرده است.
«ولی خداوند» کسی است که دوستدار خداوند بوده و تمام تلاشش را در عبودیت خداوند و اعراض از غیر او قرار داده است.[2]
یکی از پیام‌های روایت فوق این است که انسان باید از اهانت کردن به تمام مؤمنین اجتناب کند؛ چراکه احتمال دارد همان مؤمنیی که انسان به او اهانت کرده، ولیی از اولیاء خداوند باشد؛ همچنانکه از امیرالمؤمنین علیه السلام روایت شده که فرمودند:
« إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى ... أَخْفَى وَلِیَّهُ فِی عِبَادِهِ فَلَا تَسْتَصْغِرَنَّ عَبْداً مِنْ عَبِیدِ اللَّهِ فَرُبَّمَا یَکُونُ وَلِیَّهُ وَ أَنْتَ لَا تَعْلَمُ»[3]
خداوند متعال ولىّ خود را در میان بندگانش پنهان کرده است؛، پس هیچ بندهاى از بندگان خدا را کوچک نشمار؛ زیرا چه‌بسا او ولىّ خدا باشد و تو خبر نداشته باشی.