آیا بعد از ظهور امام زمان (ع) دیگر اثری از ظلم و بی‌عدالتی نخواهد بود؟
از امام رضا علیه‌السلام سؤال شد: یا ابن رسول اللَّه؛ قائم شما اهل‌بیت کیست؟ حضرت فرمودند:
«الرَّابِعُ مِنْ وُلْدِی ابْنُ سَیِّدَةِ الْإِمَاءِ یُطَهِّرُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ مِنْ کُلِّ جَوْرٍ وَ یُقَدِّسُهَا مِنْ کُلِّ ظُلْمٍ»[1]
قائم ما اهل‌بیت چهارمین فرزند من است؛ همان که زادۀ سرور کنیزان[2] است؛ خدا به‌وسیلۀ وی زمین را از هر ظلم و ستمی پاک خواهد کرد. او ترازوی عدالت را میان مردم خواهد گذاشت[3] و در اثر آن هیچ‌کس به دیگری ستم نخواهد کرد.
باید توجه کرد که برچیده شدن ظلم در عصر ظهور به معنی از بین رفتن آن به صورت آنی و فی‌الفور نیست؛ بلکه گسترش عدالت و برچیده شدن ظلم، به مرور زمان و در اثر مجاهدت‌های حضرت ولی‌عصر (عج) و اصحاب ایشان رخ خواهد داد. به همین دلیل است که در ابتدای ظهور آن حضرت، عده‌ای از ظالمین در مقابل حکومت عدالت گستر ایشان خواهند ایستاد و این به معنی وجود ظالم در ابتدای قیام حضرت ولی‌عصر عجل‌الله‌نعالی‌فرجه‌الشریف است. ولی با گسترش عدالت مهدوی، دیگر مخالفت و جنگی رخ نخواهد داد و ظلم از جهان برچیده خواهد شد.
.[2] مراد از سرور کنیزان در این روایت، «ملیکه» دختر یشوعا پسر قیصر روم که مادرش از نسل شمعون وصى و حواری حضرت عیسى علیه‌السلام بود و مرحوم شیخ طوسی در کتاب «الغیبة» ماجرای تزویج آن بانو با حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام را نقل کرده است. (الغیبة مرحوم شیخ طوسی ص210). همچنین از این بانوی بزرگوار با نام‌های «ریحانة»، «نرجس»، «صَیقل» و «سوسن» نیز یاد کرده‌اند (کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص 432؛ باب 42؛ حدیث 12)