خداوند بهترین شریک است!
از امام صادق علیه‌السلام روایت شده که:
«قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَا خَیْرُ شَرِیکٍ مَنْ أَشْرَکَ مَعِی غَیْرِی فِی عَمَلٍ عَمِلَهُ لَمْ أَقْبَلْهُ إِلَّا مَا کَانَ لِی خَالِصاً»[1]
خداوند عزوجل مى فرماید: من بهتر شریک هستم؛ هر کس در کارى که مى کند دیگرى را با من شریک کند، از او نمی‌پذیرم، جز آن عملی که خالص براى من باشد.
شارحین دربارۀ این سخن پروردگار که «من بهتر شریک هستم»، چنین گفته‌اند که:
خداوند فقط عمل خالص که فقط به خاطر او و رضای او انجام شده را قبول می‌کند؛ لذا هنگامی که انسان در اعمالش غیر خدا را هم مدنظر داشته یاشد و عمل را هم به خاطر خدا و هم به خاطر غیر خدا انجام دهد، خدا این عمل ناخالص را قبول نمی‌کند.
در این جا تشبیهی وجود دارد و آن این است که: همچنانکه بهترین شریک، شریکی است که سهم خود را به شریکش واگذار نماید، از آنجا که خداوند عمل ناخالص را قبول نمی‌کند، مثل این است که سهم خود از نیت بنده را به کسی یا چیزی که بنده در عملش او را با خدا شریک کرده است واگذار می‌کند.[2]
- ۹۷/۰۹/۲۶