چه کنیم روحیه بندگی، زهد و توبه‌ای که به دست می‌آوریم از دست ندهیم؟ چه کنیم نسیم‌های رحمتی را در بعضی فرصت‌ها به‌سوی ما می‌وزد، حفظ کرده و نسبت به معنویات ثابت‌قدم باشیم؟ پاسخ به این سؤال را در ضمن یک حکایت شنیدنی بیان می‌کنیم:
از امام صادق علیه‌السلام روایت شده که فرمودند:
مدت زندگی مردم بیشتر با احسان و نیکوکاری‌شان تعیین می‌شود تا با عمر مقدر؛ و بیش از آنکه به سبب فرارسیدن اجل خود بمیرند براثر گناهان خویش می‌میرند.
حضرت زین سلام‌الله علیها در خطبه‌ی ویرانگر خود که در برابر یزید و در دربار او ایراد کردند، چند آیه‌ی قرآن را به‌عنوان شاهد بر سخنان خود آوردند:
یکی از حکمت‌ها این است که مصائب ثمره اعمال و رفتار خود انسان است که به صورت بازتاب اشتباهات خود او در قالب مصائب تجلی میکند. همچنانکه خداوند در قرآن کریم مصائب ناشی از شکست ظاهری مسلمانان در جنگ احد را معلول رفتار خود مسلمانان معرفی میکند که از دستور پیامبر صلی‌الله علیه و آله سرپیچی کرده و جبهه مقاومت را خالی کردند...
انواع بیماری‌ها، مشکلات اقتصادی، مشکلات روحی، اختلافات خانوادگی و غیره، گرفتاری‌هایی هستند که بعضاً ارتباط مستقیمی با گناهان، کفران نعمت و ناسپاسی انسان دارند...
از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده فرمودند:
در شگفتم از کسى که از غذا (ى نامناسب) پرهیز مى کند تا گرفتار بیمارى نشود، چگونه از گناهان دورى نمى کند تا به آتش جهنم دچار نگردد؟!
چرا ما با وجود انجام واجبات و مستحبات، نتایج این طاعات و بندگی را آن‌طور که بایدوشاید در خود نمی‌بینیم؟!
در پاسخ به این سؤال میگوییم ...
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه لسلام، در یکی از روزها که عید فطر بود فرمودند:
این روز عید کسى است که ...