خداوند در قرآن کریم یکی از صفات کسانی که مشمول رحمت واسعه پروردگار هستند را پیروى از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله معرفی کرده است. سپس در آیه 157 سوره اعراف، براى این پیامبر، هفت صفت بیان مىکند:
از ظاهر سیاق آیه فوق و همچنین آیات راجع به این داستان از سوره طه بر مى آید حضرت موسى علیه‌السلام همان مقدار که بر بنى اسرائیل غضب کرد بر هارون علیه‌السلام نیز غضب کرد و معلوم مىشود وى چنین پنداشته که هارون در مبارزه علیه بنى اسرائیل کوتاه آمده و همه جد و جهد خود را به کار نبرده است ...
آنها (پیامبران) کسانى هستند که خداوند هدایتشان کرده؛ پس به هدایت آنان اقتدا کن (سوره انعام، آیه 90)
درسی از صفحه صد و بیست و ششم قرآن کریم
قرآن کریم در آیه ى صد و دهم سوره ى مائده نعمت هاى الهى را بر عیسى علیه‌السلام و مادرش یادآورى مى کند و می‌فرماید:
درسی از صفحه صد و چهارم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم، یکی از اهداف بعثت پیامبران را اتمام حجت بر مردم معرفی کرده است و می فرماید:
درسی از صفحه پنجاه و پنجم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم حضرت عیسی علیه‌السلام را با عنوان «کلمه» یاد می‌کند. در آنجا که می‌فرماید:
روزی متوکل از ابن سکیت تقاضا کرد تا سؤال که برای مشکل بود را از حضرت امام هادی علیه السلام بپرسد و جواب آن را برایش بیاورد.
آن سؤال عبارت بود از اینکه: چرا خداوند حضرت موسى علیه‌السلام را با عصا و حضرت عیسى علیه‌السلام را با شفا دادن انسان کر و مبتلا به مرض پیسی و زنده کردن مرده‌ها فرستاد و حضرت محمد صلی الله علیه و آله را با قرآن و شمشیر فرستاد؟!
امام هادی علیه‌السلام در پاسخ به این سؤال فرمود:
مرحوم شیخ صدوق دربارۀ اعتقاد حقۀ شیعۀ دربارۀ ایمان پدر و اجداد رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و همچنین ایمان پدر حضرت علی علیه‌السلام می‌فرماید ...
از ابوذر رحمه الله روایت شده که از آن حضرت پرسید: «در صُحُف ابراهیم علیه السلام چه مطالبی بود»؟
حضرت فرمودند: همۀ آنها پند و اندرز بود و در آن این مطالب بیان شده بود که:
انبیاء الهی، برای هدایت انسانها از روشهای مختلف استفاده می‌کردند که به دو دسته تقسیم می‌شوند:
خداوند در قرآن کریم، پیامبر گرامىاش را دستور به صبر کردن مىدهد، هم چنان‌که پیامبران اولوالعزم صبر نمودند.
در روایتی از امام صادق علیه‌السلام انبیاء اولوالعزم چنین معرفی شده اند...