تعبیر بی‌نظیر امیرالمؤمنین علیه‌السلام از شهداء کربلاء

امیرالمؤمنین على علیه‌السلام با جماعتى از مردم از شهر خارج شده تا به یک یا دو میلى کربلاء و به محل افتادن شهداء رسیدند. سپس فرمودند:

نمونۀ کامل رستگاران

شهدای کربلا نمونۀ کامل رستگاران هستند ...

کسی که درراه محبت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام به شهادت رسید

در روایت است که على علیه‌السلام به رسول خدا صلّی الله علیه و آله عرض کرد: «شما عقیل را خیلى دوست دارید»!

رسول خدا (ص) پاسخ داد:

عکس‌العمل همسر حضرت زینب (س) هنگام دریافت خبر شهادت دو فرزندش در کربلا

آن‌چنان‌که روایت‌شده، وقتی خبر واقعه‌ی عاشورا و شهادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام را به مدینه آوردند، برخى از دوستان عبدالله بن جعفر به نزد عبدالله رفته و خبر کشته شدن دو پسرش را به او دادند.

عبدالله وقتی خبر شهادت دو فرزندش را دریافت کرد گفت:

منزلی که بسیاری از همراهان امام حسین علیه‌السلام از ایشان جدا شدند

هنگامی‌که کاروان حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام در مسیر کوفه به منزل زُباله وارد شدند در این هنگام خبر شهادت «عَبْداللَّه ‌بْن ‌یَقْطُر» به عرض آن حضرت رسید. امام علیه‌السلام (که پیش‌ازاین، خبر شهادت مسلم بن عقیل و هانی‌ بن‌ عروه را در منزل ثَعلَبِیّه دریافت کرده بود) نامه‌ای به این مضمون براى یاران خود قرائت فرمود ...

وصیت اولین شهید روز عاشورا

نقل شده که وقتی «مسلم بن عوسجه» به شهادت رسید دو نفر بر بالین او حاضر شدند:

جلوه‌ای از امید به زندگی در صحنۀ عاشورا

به ماجرای عاشورا که نظر می‌کنی، به گفتارها و رفتارهای حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام که نظر می‌کنی، صحنه عاشورا را مالامال از امید به زندگی می‌بینی؛ امید به زندگی، امید به پیروزی و امید به هدایت دیگران...

چرا امام حسین (ع) اصحابشان را وفادارترین و بهترین اصحاب نامیدند؟

برای اینکه بدانیم چرا امام حسین علیه‌السلام این توصیف بی‌نظیر را درباره اصحابشان فرمودند بهتر است گزارشی از گفتگوی یاران حضرت با ایشان در عصر تاسوعا را مرور کنیم تا بدانیم اصحاب آن حضرت دارای چه معرفت و بصیرت عمیقی نسبت به مسئله امامت داشتند.

روایتی شنیدنی از رشادت و شهادت یکی از یاران امام حسین علیه‌السلام

 «عَمْرو بن قُرْطه» بعد از اجازه از امام حسین علیه‌السلام به میدان رفت، عدۀ زیادی را هلاک کرد و تا آخرین توان خود جانبازى کرد.

آن‌قدر رشادت داشت که هر تیرى به‌سوی آمام مى‏آمد، دستش را سپر آن تیر قرار مى‏داد و هر شمشیرى که به‌طرف آن حضرت کشیده مى‏شد، قلب را در برابر آن قرار مى‏داد تا مبادا آسیبى به آن حضرت برسد؛ تا اینکه پیکرش پر از زخم شد.

در این هنگام به امام حسین علیه‌السلام رو نموده و عرض کرد: