خشوع در نماز چگونه است؟
خشوع در برابر خدای متعال ویژگی مؤمن راستین است. مخصوصاً زمانی که در پیشگاه حضرتش به نماز می‌ایستد.
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ هُمْ فىِ صَلَاتهِمْ خَاشِعُونَ ...1
مؤمنین همان‌ها هستند که در نماز خاشع هستند.
"خشوع" به معنى حالت تواضع و ادب جسمى و روحى است که در برابر شخص بزرگ یا حقیقت مهمى در انسان پیدا مى شود، و آثارش در بدن ظاهر مى گردد.2
بنابراین خشوع در نماز دو جنبه دارد:
1. خشوع باطنی همان حالت خاصی است که در اثر درک عظمت و هیبت خداوند عزوجل در درون انسان ایجاد می‌شود.
2. خشوع ظاهری هم حالت تواضعی است که متأثر از خشوع باطنی، در اعضا و جوارح انسان ظاهر می‌شود.
بنابراین لازم است نمازگزار قلب و جسم خود را با زبانش همراه نماید و با حضور قلب، رعایت ادب را در محضر خداوند متعال داشته باشد.
در روایت است که رسول خدا صلی‌الله علیه و آله وقتی مشاهده نمودند مردى در حال نماز با ریش خود بازى می‌کند، فرمودند:
"إِنَّهُ لَوْ خَشَعَ قَلْبُهُ لَخَشَعَتْ جَوَارِحُهُ".3
اگر قلب او خاشع بود، اعضاى جسمانی‌اش نیز خاشع می‌شدند.
1. سوره مؤمنون آیه 1و2
2. تفسیر نمونه، ج14، ص: 194
3. الجعفریات (الأشعثیات) ؛ ص36