نتیجۀ داشتن آرزوهای طولانی
یکی از آفات دنیاگرایی و داشتن آرزوهای طولانی، قساوت قلب است.
در روایت است که در ضمن مناجات بین پروردگار با حضرت موسی علی نبینا وآله و علیه‌السلام، خداوند به حضرت موسی فرمود:
«یَا مُوسَى لَا تُطَوِّلْ فِی الدُّنْیَا أَمَلَکَ فَیَقْسُوَ قَلْبُکَ وَ الْقَاسِی الْقَلْبِ مِنِّی بَعِیدٌ».1
اى موسى در دنیا آرزوى خود را دراز مکن که دلت سخت می‌شود؛ و سخت‌دل از من دور است.
مرحوم علامه محمدباقر مجلسی در ذیل روایت فوق و در بیان معنی آرزوی دارز دنیوی و قساوت قلب که مورد نکوهش قرار گرفته است چنین می‌فرماید:
«درازاى آرزو این است که انسان مرگ را فراموش کند و آن را دور پندارد و گمان کند که عمرش دراز باشد، یا چنان آرزوهاى کثیری داشته باشد که جز در طول عمر به دست نمی‌آیند و این مایه قساوت و سختی دل است؛ و قساوت قلب یعنى نترسیدن و نداشتن هراس از نگرانی‌ها (وعیدهای خداوند) و نپذیرفتن پندهاى سودمند».2
پی‌نوشت:
1. الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج2؛ ص 329
2. مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول؛ ج10؛ ص 293