یکی از انواع خنده که در روایات از آن نهی شده است!
گاهی چنین القا می‌شود که انسان همیشه باید بخندد؛ ولو دلیلی برای خندیدن نداشته باشد! درحالی‌که این مطلب، خلاف آموزه‌های دینی است.
یکی از انواع خنده که در روایات از آن نهی شده است، خنده بیجا و بی‌مورد است. همچنان که از امام صادق علیه‌السلام روایت شده که فرمودند:
«إِنَّ مِنَ الْجَهْلِ الضَّحِکَ مِنْ غَیْرِ عَجَب»1
راستى که خنده بى مورد از نادانى است.
اصطلاح "عَجَب" که در این روایت به‌کاررفته است، عبارت است از حالت شگفت‌زدگی که از دیدن و شنیدن حُسن یا قُبح چیز مهمی و در موقع ندانستن سبب آن حسن و قبح به انسان دست می‌دهد2 و به عبارت ساده‌تر یعنی چیز خنده‌دار.
در این روایت خنده‌ای که برخاسته از این حالت نباشد، از نادانی شمرده شده است. چراکه هر چیزی نمی‌تواند انسان عاقل را بخنداند، چه برسد به چیزهایی که خنده‌دار نباشند!
پی‌نوشت:
2. شرح الکافی-الأصول و الروضة (للمولى صالح المازندرانی)؛ ج11؛ ص 123