موعظۀ امام رضا علیه‌السلام خطاب به مأمون
مأمون (علیه اللعنة) نامه‌ای به امام رضا علیه‌السلام نوشت و از آن حضرت خواست تا او را موعظه نماید.
امام علیه‌السلام در جواب نامه او این اشعار را نوشتند:
«إِنَّکَ فِی دُنْیَا لَهَا مُدَّةٌ»
(تو اکنون در خانه و سرائى هستى که مدّت ماندنت در آن محدود است)
«یُقْبَلُ فِیهَا عَمَلُ الْعَامِلِ»
(و هرکس در این مدت کارى انجام دهد، موردپذیرش قرار می‌گیرد)
«أَ مَا تَرَى الْمَوْتَ مُحِیطاً بِهَا»
(آیا نمىبینى که مرگ از هر سو این سرا را فراگرفته؟!)
«یَسْلُبُ مِنْهَا أَمَلَ الْآمِلِ»
(و آرزوى آرزومندان به حقیقت نمی‌رسد؟!)
«تُعَجِّلُ الذَّنْبَ بِمَا تَشْتَهِی»
(برای ارضاء کردن امیال نفسانى به‌سرعت مرتکب گناه می‌شوی)
«وَ تَأْمُلُ التَّوْبَةَ مِنْ قَابِلٍ»
(و توبه و بازگشت به‌سوی حق را به تأخیر می‌اندازی)
«وَ الْمَوْتُ یَأْتِی أَهْلَهُ بَغْتَةً»
(و حال‌آنکه مرگ بدون خبر و ناگهان فرامی‌رسد)
«مَا ذَاکَ فِعْلَ الْحَازِمِ الْعَاقِل»
(این کار از آدم عاقل، دور از احتیاط است).1
پی نوشت:
1. الإختصاص؛ مرحوم شیخ مفید؛ ص 98