چیزی که اولش دیوانگى و آخرش پشیمانى است!

پدر می‌خواست بره سر کار؛

همین‌که بیرون اومد تا سوار ماشینش بشه، دید دختر هشت سالش داره با سنگ تیز روی ماشینش چیزی رو حک می‌کنه؛

چنان عصبانی شد که سوئیچ ماشین رو محکم پرت کرد سمت دخترش؛

سوئیچ خورد به چشم بچه و خون جاری شد...

بردنش بیمارستان. دکترا گفتند باید همینجا بمونه تا ببینیم چشمش چقدر صدمه دیده؛ احتمال داره ...

پدر، پشیمان و نالان از کاری که کرده بود، پژمرده و سربه‌زیر، داشت میومد سمت ماشینش؛

یهو چشمش افتاد به خط کودکانۀ دختر کوچیکش که روی کاپوت ماشین حک کرده بود:

«بابایی دوستت دارم»!

 

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:

«إِیَّاکَ‏ وَ الْغَضَبَ‏ فَأَوَّلُهُ جُنُونٌ وَ آخِرُهُ نَدَم‏»[1]

برهزر باش از خشم که اوّل آن دیوانگى است و آخر آن پشیمانى‏!

---

[1] غرر الحکم و درر الکلم؛ ص 165