پاسخ رسول خدا (ص) به کفاری که هلاکت آن حضرت و مؤمنین را آرزو می‌کردند
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
*قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ[1] الله وَ مَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنا[2] فَمَنْ یُجیرُ الْکافِرینَ مِنْ عَذابٍ أَلیمٍ* قُلْ هُوَ الرَّحْمنُ آمَنَّا بِهِ وَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْنا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فی ضَلالٍ مُبینٍ*[3]
(ای پیامبر به کافران) بگو: به من خبر دهید، اگر خدا مرا و کسانى را که با منند هلاک کند، یا ما را مورد رحمت قرار دهد، چه کسى کافران را از عذابى دردناک پناه خواهد داد؟ بگو: اوست صاحب رحمت گسترده؛ به او ایمان آورده و فقط بر او توکل کردهایم. پس به زودى خواهید دانست چه کسى در گمراهى آشکارى قرار دارد.
در مورد شأن نزول این دو آیه چنین نقل شده که کفار مکه برای رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و مؤمنین آرزوی مرگ و هلاکت می‌کردند.[4]
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله مأمور شدند تا به کفار بگویند ما مؤمنین به خداوند متعال دو نیکی در پیش رو داریم:
یا اینکه همان‌طور که آرزو دارید می‌میریم که در این صورت بهشت را پیش رو داریم؛ و یا اینکه خداوند ما را زنده نگه داشته و بر شما پیروز می‌گرداند؛ همان‌طور که ما به آن امید داریم.
حال که وضعیت ما که مؤمن به خداوند هستیم چنین است، شما که به خداوند متعال کافر هستید چه خواهید کرد و چه کسی شما را از عذاب آتش جهنم نجات خواهد داد. به‌بیان‌دیگر اگر برفرض که خدا خواست ما بمیریم و بهشت اوارد شویم، چه کسی شما را از آتش جهنمی که در انتظارتان است نجات خواهد داد؛ چراکه اگر خداوند به خاطر ایمان مؤمنین، آن‌ها را عذاب نکند، شما که کافر هستید نجات‌دهنده‌ای نخواهید داشت؛ و اگر برفرض که خداوند مؤمنین را به خاطر گناهانشان در روز قیامت مجازات کند، بازهم شما مأمنی نخواهید داشت؛ زیرا شما به خاطر کفرتان اولی به عذاب شدن هستید. همچنین اگر خدا ما را زنده نگه داشت و بر شما غالب گرداند، هیچ‌کسی باعث نجات شما از کشته شدن به دست ما نخواهد بود.[5]
خلاصه اینکه مرگ ما هیچ نفعی به حال شما ندارد و شما به خاطر کفرتان در روز قیامت قطعاً عذاب خواهید شد.
آیۀ دوم به‌نوعی ترقی از مطلب قبل است. با این بیان که نه‌تنها مرگ ما تأثیری در عذاب شدن شما ندارد، بلکه ما هیچ‌گاه هلاک نخواهیم شد؛ زیرا ما به خداوند ایمان آورده و بر او توکل نموده‌ایم؛ درحالی‌که شما به او کفر ورزیدید و به عناد با مؤمنین به او برخواستید».[6]