بشارت امام باقر (ع) به کسانی که در زمان غیبت بر اعتقاد به امامت ثابت‌قدم بمانند
ایمان ارزشمند است؛ علی‌الخصوص اگر چیزی که متعلق ایمان واقع می‌شود، از امور غیبی باشد؛ چرا که ایمان به غیب سخت‌تر از ایمان به امر عیان و ظاهری است و کسی که به امری غیبی ایمان می‌آورد، معلوم می‌شود که از درجۀ معرفتی بالاتری برخوردار است که با وجود مخفی بودن چیزی، آن را شناخته و به آن اعتقاد پیدا کرده است.
خداوند نیز در قرآن کریم، یکی از ویژگی‌های انسان پرهیزکار و هدایت یافته را ایمان به غیب معرفی کرده و می‌فرماید:
«ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْب ...»[1]
«این [قرآن] همان کتاب باعظمتى است که در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست؛ [و] مایه هدایت تقواپیشگان است؛ آنان که به غیب ایمان مىآورند و ...»
یکی از مصادیق ایمان به غیب، ایمان به امامی است که در غیبت بوده و از نظرها مخفی است. معلوم است که ایمان به وجود چنین امامی، سخت تر از ایمان به وجود امام حاضر و عیان است و بدین ترتیب بعید نیست که فضیلت چنین ایمان‌آورندگانی برتر از گذشتگان باشد.
از جابر روایت شده که امام محمد باقر علیه‌السلام فرمودند:
«یَأْتِی عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَیَا طُوبَى لِلثَّابِتِینَ عَلَى أَمْرِنَا فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ إِنَّ أَدْنَى مَا یَکُونُ لَهُمْ مِنَ الثَّوَابِ أَنْ یُنَادِیَهُمُ الْبَارِئُ جَلَّ جَلَالُهُ فَیَقُولَ عِبَادِی وَ إِمَائِی آمَنْتُمْ بِسِرِّی وَ صَدَّقْتُمْ بِغَیْبِی فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوَابِ مِنِّی فَأَنْتُمْ عِبَادِی وَ إِمَائِی حَقّاً مِنْکُمْ أَتَقَبَّلُ وَ عَنْکُمْ أَعْفُو وَ لَکُمْ أَغْفِرُ وَ بِکُمْ أَسْقِی عِبَادِیَ الْغَیْثَ وَ أَدْفَعُ عَنْهُمُ الْبَلَاءَ وَ لَوْلَاکُمْ لَأَنْزَلْتُ عَلَیْهِمْ عَذَابِی ...»[2]
زمانى بر مردم خواهد آمد که امامشان غایب گردد. خوشا به حال کسانى که در آن زمان بر امر ما (امامت و ولایت) ثابت‌قدم بمانند. کمترین ثواب آنان این خواهد بود خداوند جلّ‌جلاله آنان را می‌خواند و می‌فرماید: اى بندگان و کنیزان من! به سر من ایمان آوردید و امر غیبی مرا تصدیق کردید؛ مژده باد بر شما ثواب نیک از طرف من؛ به درستی که شما بندگان و کنیزان من هستید؛ اعمال را از شما قبول می‌کنم و از شما درمی‌گذرم و شما را می‌آمرزم و شما بندگانم را از باران سیراب کنم و بلا را از غیر شما (به خاطر شما) دفع می‌کنم و اگر شما نبودید البته که عذابم را بر آنان نازل می‌کردم.