قتلی به نام سقط جنین!
وقتی خلقت هیچ انسانی بدون هدف نیست و هر انسان کمالی دارد که باید به آن کمال برسد...
وقتی پروردگار متعال، روزی بندگان را برعهده‌گرفته است ...
انسان به چه اجازه‌ای حیات موجود دیگر را به بهانۀ فقر از بین می‌برد؟!
وقتی کشتن به معنی از بین بردن حیات موجود زنده است، چه فرقی است میان کشتن انسان کامل و کشتن نوزاد و یا جنین داخل شکم که روح خدا در آن دمیده شده است؟!
«وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ خِطْأً کَبیراً» (سوره إسراء، آیه 31)
فرزندان خود را از ترس فقر مکشید؛ ما آنان را و خود شما را روزى مىدهیم و کشتن آنان خطایى بزرگ است.
خداوندی که انسان را از نطفه‌ای ناچیز آفرید، خداوندی که تمامی مراحل خلقت انسان را در رحم مادر پیاده کرد و خداوندی که در تمامی مراحل آفرینش، روزی انسان را لحظه‌به‌لحظه به او رساند، همان خداوند قادر است که روزی او را بعد از تولد نیز به او برساند.
البته ممکن است انسان در مسیر زندگی خود ازلحاظ معیشت دچار مشکل شود؛ ولی این ضیق معیشت یا ناشی از سوء اختیار خود انسان است و یا ناشی از حکمت و تقدیرات الهی است که می‌خواهد انسان را از طریق این ابتلائات به کمالاتی به‌مراتب برتر از روزی‌های مادی است برساند.