روزی که چشم‌ها تیزبین می‌شوند
دنیا دیدنی‌هایی دارد که با بَصَر و چشم ظاهری دیده می‌شود؛ ولی دیدنی‌های دیگری نیز دارد که فقط با چشم باطنی یا بصیرت دیده می‌شود.
این چیزهای نادیدنی که فقط با چشم باطنی دیده می‌شوند، همان حقائق و باطن اعمال است که هیچ‌گاه به چشم ظاهری دیده نمی‌شوند.
چه‌بسا عملی مثل خوردن مال یتیم که در ظاهر چیزی جز خوردن و لذت بردن از خوردن این مال دیده نمی‌شود، ولی اگر با چشم باطن بنگری، خوردن مال یتیم همان خوردن مال آتش است[1] که از چشم ظاهر مخفی است.
یا به‌عنوان‌مثال نگاه به نامحرم که در ظاهر چیزی جز زیبایی و لذت بردن و شهوت‌رانی نیست ولی اگر با چشم باطن بنگری، پرتاب تیزی زهرآلود از سوی شیطان به‌سوی انسان چشم‌چران است.[2]
تمام این نادیدنی‌ها در روز قیامت دیده خواهند شد؛ همان روزی که «یوم الشهود» است و در آن روز پرده‌های غفلت از مقابل چشمان انسان کنار زده می‌رود:
«لَقَدْ کُنْتَ فی غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَکَشَفْنا عَنْکَ غِطاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدیدٌ» (سوره ق، آیه 22)
(در روز قیامت به شخص مجرم گفته مىشود) این وضع که مىبینى در دنیا هم بود اما تو از آن در پردهاى از غفلت بودى ما امروز پردهات را کنار زدیم اینک دیدگانت امروز تیزبین شده است.
[1] اشاره به آیه 10 سوره نساء که می‌فرماید: «إِنَّ الَّذینَ یَأْکُلُونَ أَمْوالَ الْیَتامى ظُلْماً إِنَّما یَأْکُلُونَ فی بُطُونِهِمْ ناراً»
[2] اشاره به فرمایش امام صادق علیه‌السلام که فرمودند: «النَّظَرُ سَهْمٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِیسَ مَسْمُومٌ» (الکافی، ط - الإسلامیة، ج5، ص 559)