گریه آهوان بر مصیبت سیدالشهدا علیه السلام

مصیبت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام، نه‌تنها انسان‌ها بلکه جمیع مخلوقات عالم را داغ‌دار کرد.

" یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصِیبَةُ بِکَ عَلَیْنَا وَ عَلَى جَمِیعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْض".¹

اى ابا عبد اللَّه به‌راستی  بزرگ شد سوگواری تو و گران گشت مصیبت تو بر ما و بر تمام اهل آسمان‌ها و زمین.

 

در این میان، حیوانات نیز چنان داغدار این مصیبت عظیم شدند که در رثای آن حضرت، گریان و نالان گشتند.

در فرمایشات معصومین علیهم‌السلام روایات متعددی بر این مطلب واردشده است.

همچنان که مرحوم ابن قولویه در کتاب شریف کامل الزیارات از امیرالمؤمنین علیه‌السلام روایت کرده که آن حضرت فرمودند:

" الْحُسَیْنَ الْمَقْتُولَ‏ بِظَهْرِ الْکُوفَةِ وَ اللَّهِ کَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَى الْوُحُوشِ مَادَّةً أَعْنَاقَهَا عَلَى قَبْرِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الْوَحْشِ یَبْکُونَهُ وَ یَرْثُونَهُ لَیْلًا حَتَّى الصَّبَاحِ فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ فَإِیَّاکُمْ وَ الْجَفَاءَ ".²

پدر و مادرم به فدای حسینى که در پشت کوفه (یعنى کربلا) کشته خواهد شد؛

به خدا قسم گویا مى‏بینم که انواع و اقسام حیوانات وحشى گردن‏هاى خود را بر قبرش کشیده و بر او مى ‏گریند و از شب تا صبح بر او مرثیه مى ‏خوانند.

 

یکی از جلوه‌های تعزیه حیوانات بر حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام، گریه آهوان صحرا بر آن بزرگوار است.

ابن عباس می‌گوید: در سفر صفین خدمت امیرالمؤمنین علیه‌السلام بودم.

وقتی علی علیه‌السلام به سرزمین نینوا در کنار شط فرات رسید سخنانی فرمودند. ازجمله این فرمایشان این کلام بود که:

حضرت عیسى (علیه‌السلام) با حواریون بر این زمین عبور کردند و آهوانى را دیدند که جمع شده بودند و گریه می‌کردند.

حضرت عیسى (علیه‌السلام) با حواریون نشستند. عیسى (علیه‌السلام) گریه کرد و حواریون هم گریه کردند؛ ولى حواریون نمی‌دانستند عیسى (علیه‌السلام) براى چه نشست و برای چه گریه می‌کند. 

حواریون پرسیدند: یا روح‌الله و یا کلمةالله! چه چیزی باعث شد گریه کنید!؟

حضرت عیسى (علیه‌السلام) فرمود: آیا مى ‏دانید، این چه زمینى است؟  حواریون گفتند: نه.

حضرت عیسى (علیه‌السلام) فرمود:

این همان زمینى است که فرزند احمد رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله) و فرزند حضرت حُرّه طاهره بتول (فاطمه زهراء سلام‌الله علیها) در آن شهید خواهد شد. همان طاهره بتولى که شبیه مادر من است. فرزند پیغمبر در این زمین دفن خواهد شد. این خاکى است که از مشک خوشبوتر است. زیرا محل دفن پسر رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله) است که شهید خواهد شد. و این‌چنین است خاک مدفن انبیاء و فرزندان  ایشان.

این آهوان با من تکلم کرده و گفتند: ما در این زمین مى‏چریم به خاطر شوقی که به تربت فرزند مبارک رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله)داریم و این آهوان گمان دارند که در این زمین در امان خواهند بود.³

پاورقی:

1. کامل الزیارات ؛ جعفر بن محمد ابن قولویه ؛ ص 176

2. همان منبع؛ ص79

3. أمالی مرحوم شیخ صدوق ؛ ص597