بلایی که حرام‌خواری بر سر انسان می‌آورد

یکی از موانع هدایت انسان، حرام‌خواری است.

خوردن مال حرام باعث می‌شود که چشم و گوش انسان نسبت به دیدن و شنیدن حقایق کور و کر شود و قلب او چنان قساوت پیدا کند که حتی هدایت‌گری‌های امام معصوم نیز در او اثر نگذارد.

 

بر پایه برخى از گزارش‌ها در روز عاشورا هنگامی‌که امام حسین علیه‌السلام با کوفیان، اتمام حجّت می‌کرد و آن‌ها با ایجاد سروصدا، تلاش می‌کردند که از سخنرانى ایشان ممانعت کنند، امام علیه‌السلام حرام‌خواری آنان را عاملی برای نافرمانی و استنکاف از شنیدن حق معرفی کرده و فرمودند:

«وَکُلُّکُم عاصٍ لِأَمری غَیرُ مُستَمِعٍ لِقَولی ، قَدِ انخَزَلَت عَطِیّاتُکُم مِنَ الحَرامِ ، وَمُلِئَت بُطونُکُم مِنَ الحَرامِ، فَطُبِعَ عَلى قُلوبِکُم»[1]

(همه‌تان از فرمان من سرپیچى می‌کنید و به سخنانم گوش فرا نمی‌دهید. بخشش‌های حرامی که به شما داده‌شده است، شمارا سست و زمین‌گیر کرده و شکم‌هایتان از حرام آکنده شده است. ازاین‌رو بر دل‌هایتان مُهر خورده شده است(

---

[1] الصحیح من مقتل سیّد الشّهداء و أصحابه علیهم السّلام، محمدی ری شهری، ج۱، ص ۱۰۰، به نقل از تاریخ الطبرى، ج۵، ص ۳۵۹ و الکامل فى التاریخ، ج۲، ص ۵۳۶