حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) زندگی مشترکشان را با چه امکاناتی آغاز کردند؟
از خودتون خونه دارید؟ ماشین دارید؟ درآمد ثابت چی، حقوق خوب می‌گیرید؟!
و ده‌ها سؤال از این قبیل پرسش‌ها که امروزه وقتی جوانی به خواستگاری دختری می‌رود در بعضی از موارد از او پرسیده می‌شود؛ و حال آنکه هیچ‌یک از این سؤال‌ها مورد تأیید شرع و سنت انبیاء و ائمه علیهم‌السلام نبوده است.
آنچه در دین مبین اسلام برای انتخاب شوهر اهمیت دارد، بهره‌مندی مرد از ایمان و تلاش او برای تأمین لوازم زندگی است.
وقتی حضرت علی علیه‌السلام، فاطمه سلام‌الله‌علیها را از رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله خواستگاری کردند، آن حضرت از امکانات دنیوی چیزی غیر از زره نداشتند.[1]
از امام باقر علیه‌السلام روایت شده که
«لَمَّا تَزَوَّجَ عَلِیٌّ فَاطِمَةَ ع بَسَطَ الْبَیْتَ کَثِیباً وَ کَانَ فِرَاشُهُمَا إِهَابَ کَبْشٍ وَ مِرْفَقَتُهُمَا مَحْشُوَّةً لِیفاً وَ نَصَبُوا عُوداً یُوضَعُ عَلَیْهِ السِّقَاءُ فَسَتَرَهُ بِکِسَاءٍ»[2]
وقتی حضرت على با حضرت زهرا ازدواج کرد در کف خانهاش شن گسترده بود و فرش آنها پوست گوسفندى و بالش آنها پوستى آکنده از لیف خرما بود و چوبى هم بدیوار زده بودند که بند مشک را بدان مىآویختند و پوشش على (ع) کسائى بود.
از حضرت امام جعفر صادق علیه‌السّلام نیز روایت شده که فرمود:
«أَدْخَلَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَاطِمَةَ عَلَى عَلِیٍّ ع وَ سِتْرُهَا عَبَاءٌ وَ فَرْشُهَا إِهَابُ کَبْشٍ وَ وِسَادَتُهَا أَدَمٌ مَحْشُوَّةٌ بِمَسَد»[3]
رسول خدا (ص)، فاطمه (س) را در حالى به خانه‌ی على (ع) فرستاد که پوشاک آن بانو یک عبا و فرش او یک پوست گوسفند و متکاى وى یک پوست بود که از لیف پر شده بود.