همه از بهر تو سرگشته و فرمان‌بردار

مغزت پیوسته دستورات را به اندام حیاتی بدن ارسال می‌کند، بدون اینکه لحظه‌ای از این کار بازایستد؛

قلبت مدام خون را به رگ‌های بدن پمپاژ می‌کند، بدون اینکه برای خود استراحتی داده باشد؛

ریه‌هایت با هر دم و بازدمش اکسیژن را به خونت می‌رساند و گازهای مضر را از بدن دفع می‌کند، بدون اینکه در این کارش وقفه‌ای ایجاد شود.

این‌ها حکایت از قدرت و تدبیر پروردگاری دارد که همه‌ی موجودات جهان را در تسخیر انسان درآورده است:

سَخَّرَ لَکُمْ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ (الجاثیة: 13)

و چه زیبا سرود سعدی که:

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند

تا تو نانی به کف آریّ و به غفلت نخوری

همه از بهر تو سرگشته و فرمان‌بردار

شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری