نعمت بزرگی به نام «دین»

درسی از صفحه سی‌ و هفتم قرآن کریم 

خداوند در قرآن کریم می فرماید:

وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ ما أَنْزَلَ عَلَیْکُمْ مِنَ الْکِتابِ وَ الْحِکْمَةِ یَعِظُکُمْ بِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلیمٌ (البقرة: 231)

و نعمت خدا را بر خود و آنچه را که از کتاب و حکمت بر شما نازل کرده و به [وسیله‏] آن به شما اندرز مى‏دهد، به یاد آورید؛ و از خدا پروا داشته باشید و بدانید که خدا به هر چیزى داناست.

 

و مراد از نعمت در جمله «وَ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ» نعمت دین و یا حقیقت دین است. حقیقت دین هم همان سعادتى است که از راه عمل به شرایع دین حاصل مى‏شود؛ مانند آن سعادت زندگى که مختص است به الفت میان زن و شوهر.

دلیل بر اینکه منظور از نعمت، نعمت دین است، این است که خداى سبحان در آیات زیر سعادت دینى را نعمت خوانده است:

1. در روز غدیر بعد از معرفی علی علیه‌السلام به‌عنوان جانشین رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله می‌فرماید:

«الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً» (امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانیدم و اسلام را براى شما [به‌عنوان‏] آیینى برگزیدم‏)

2. بعد از بیان احکام وضو و غسل و تیمم می‌فرماید:

«وَ لِیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکُمْ» (خدا می‏خواهد پاکتان کند و نعمت خود را بر شما تمام سازد)

3. «وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً» (نعمت خدا بر خویشتن را بیاد آرید که با یکدیگر دشمن بودید و او بین دل هایتان الفت برقرار کرد و در نتیجه نعمت او با یکدیگر برادر شدید).

منبع: المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏2، ص 237