تسلیم مخلوقات جهان دربارۀ خواست خداوند

درسی از صفحه شصتم قرآن کریم 

خداوند در قرآن کریم دربارۀ نافذ بودن خواست و مشیت خویش چنین می‌فرماید:

«وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ کَرْهاً»[1]

هرچه در آسمان‌ها و زمین است چه از روی رضایت و چه از روی کراهت تسلیم خواست خداوند هستند.

 

همان‌طور که در ترجمۀ این آیۀ شریفه گفته شد، منظور از «طَوْعاً» و «کَرْهاً»، رضایت و کراهت از خواست خداوند است.

با این توضیح که:

مراد از «طَوْع» این است که تمامی مخلوقات آنچه خداوند متعال دربارۀ آنان خواسته باشد را دوستش داشته باشند و نسبت به آن راضی باشند و مراد از «کَرْه» این است که آن‌ها آنچه خداوند متعال دربارۀ آنان خواسته باشد را دوستش نداشته باشند و نسبت به آن راضی نباشند، نظیر مرگ، فقر، بیمارى و امثال آن.[2]

---

[1] آل‌عمران/ 83

[2] المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏3، ص 336