هرگز از تعقیب دشمن سست نشوید
درسی از صفحه نود و پنجم قرآن کریم
یکی از عوامل سستی در مقابل دشمنان این است که انسان تصور کند، برخلاف آنان که دچار صدمات و خسارات شده‌اند، دشمن دچار هیچ صدمه و خسارتی نشده است. یا اینکه انسان تصور کند در مقابل این صدمات و خساراتی که در راه دفاع از خود و مبارزه با دشمن متحمل شده است، هیچ منفعت و توفیقی به دست نیاورده است.
خداوند با پاسخ دادن به این توهم مسلمانان، آنان را نسبت به ادامه مبارزه با دشمن تشویق می‌کند. در آنجا که می‌فرماید:
«وَ لا تَهِنُوا فِی ابْتِغاءِ الْقَوْمِ إِنْ تَکُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ کَما تَأْلَمُونَ وَ تَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ ما لا یَرْجُونَ»[1]
هرگز از تعقیب دشمن سست نشوید [چرا شما سستى به خرج دهید] درحالی‌که اگر شما در جهاد گرفتار درد و رنج مى شوید دشمنان شما نیز از این ناراحتی ها سهمى دارند، با این تفاوت که شما امید به کمک و رحمت وسیع پروردگار عالم دارید و آن‌ها چنین امیدى ندارند.
قرآن کریم براى روحیه دادن به مسلمانان، به مقایسه ى درد و رنج هاى آنان با دشمنان مى پردازد و به آنان دلدارى مى دهد که اگر برخى از مسلمانان در جنگ زخمى شدند، برخى از کافران نیز زخمى شدند و درد مى کشند، با این تفاوت که مسلمانان به پاداش الهى و سعادت مىرسند، امّا کافران بهره اى از آن ندارند.[2]