خداوند بدگویى از دیگران را دوست ندارد مگر کسانی که ...

درسی از صفحه صد و دوم قرآن کریم 

یکی از دستورات اخلاقی قرآن عبارت است از این‌که:

«لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ»

(خدا، بانگ زدن به بدزبانی را، دوست ندارد؛ مگر کسى که مورد ستم واقع‌شده باشد)

 

از این آیه دو نکته استفاده می‌شود:

1. خدا «ستّار العیوب» است؛ یعنى عیب ‏هاى دیگران را مى‏ پوشاند و ازاین‌رو دوست ندارد که مردم پرده‏ درى کنند و عیب‏ هاى دیگران را فاش سازند و آبروى آن‌ها را ببرند و فریادکشى و بدگویى را دوست ندارد.

2. ممکن است برخى از ستمگران از دستور اخلاقى «عیب‏ پوشى مؤمنان» سوءاستفاده کنند و ستم‏ هاى خود را بپوشانند؛ ازاین‌رو آیه‏ ى فوق این مورد را استثنا کرده و افراد مظلوم مى‏ توانند براى دفاع از خویش در برابر ظلم، فریاد بزند و حق خویش را بگیرد، اما در این‌گونه موارد نیز لازم است، به سخنانى که مربوط به ظلم ظالم و دفاع از مظلوم است، اکتفا کند.

 

منبع: تفسیر قرآن مهر، ج‏4، ص 352