امدادهای خدا به مسلمانان در جنگ بدر
درسی از صفحه صد و هفتاد و هشت قرآن کریم
در آیات 9 ای 12 سوره انفال، خداوند امدادهای خویش به مسلمانانی که تعدادشان بسیار کمتر از مشرکین بود را چنین بیان می‌فرماید:
1. یارى فرشتگان: «به خاطر بیاورید زمانى را که از شدت وحشت و اضطراب که از کثرت نفرات دشمن و فزونى تجهیزات جنگى آنها براى شما پیش آمده بود، به خدا پناه بردید و دست حاجت به سوى او دراز کردید و از وى تقاضاى کمک نمودید» (إِذْ تَسْتَغِیثُونَ رَبَّکُمْ). در این هنگام «خداوند تقاضاى شما را پذیرفت و فرمود: من شما را با یک هزار نفر از فرشتگان که پشت سر هم فرود مىآیند، کمک و یارى مىکنم» (فَاسْتَجابَ لَکُمْ أَنِّی مُمِدُّکُمْ بِأَلْفٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُرْدِفِینَ).
2. خوابی سبک برای حفظ آمادگی: «به خاطر بیاورید هنگامى را که خواب سبکى شما را فرو گرفت که مایه آرامش و امنیت روح و جسم شما از ناحیه خداوند گردید» (إِذْ یُغَشِّیکُمُ النُّعاسَ أَمَنَةً مِنْهُ).
این عبارت شاید اشاره به این دارد که در عین استراحت، آن چنان خواب عمیقى بر مؤمنان مسلط نشد که دشمن بتواند از موقعیت استفاده کرده و بر شما شبیخون بزند. به این ترتیب مسلمانان در آن شب پر اضطرار، از این نعمت بزرگى که فرداى آن روز در میدان مبارزه به آنها کمک فراوانى کرد بهره گرفتند.
3. نزول باران در شرایطی مسلمانان به آب نیاز داشتند: «خداوند آبى از آسمان براى شما فرو فرستاد تا بوسیله آن شما را پاک و پاکیزه کند و پلیدى شیطان را از شما دور سازد» (وَ یُنَزِّلُ عَلَیْکُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً لِیُطَهِّرَکُمْ بِهِ وَ یُذْهِبَ عَنْکُمْ رِجْزَ الشَّیْطانِ).
این پلیدى ممکن است وسوسههاى شیطانى بوده و ممکن است پلیدى جسمانى بر اثر جنابت بعضى در آن شب و یا هر دو باشد. در هر حال این آب حیاتبخش که در گودالهاى اطراف بدر جمع شده بود، در حالى که دشمن چاهها را در اختیار گرفته بود و مسلمانان نیاز شدیدى براى شستشو و رفع عطش به آن داشتند همه این پلیدیها را شست و با خود برد.
4. ترس و وحشتى که خدا در دل دشمنان افکند و روحیه آنها را سخت متزلزل ساخت: «به خاطر بیاورید هنگامى را که پروردگار تو به فرشتگان وحى فرستاد، من با شما هستم و شما افراد با ایمان را تقویت کنید و ثابت قدم بدارید؛ به زودى در دلهاى کافران ترس و وحشت مىافکنم» (إِذْ یُوحِی رَبُّکَ إِلَى الْمَلائِکَةِ أَنِّی مَعَکُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِینَ آمَنُوا سَأُلْقِی فِی قُلُوبِ الَّذِینَ کَفَرُوا الرُّعْبَ).
منبع: تفسیر نمونه، ج7، ص 103 الی 107