توصیف چهره واقعی مشرکین قریش در قرآن کریم
بر اساس آیات ابتدایی سوره توبه، اسلام پیمان‌هاى مشرکان و بت پرستان را- مگر گروه خاصى- لغو کرد، تنها چهار ماه به آن‌ها مهلت داد تا تصمیم خود را بگیرند. پس از انقضاى چهار ماه یا باید دست از آئین بت‌پرستی بکشند و یا آماده پیکار گردند.
در ادامه آن آیات، خداوند دلیل این کار را چنین بیان می‌فرماید که:
«اگر آن‌ها (قریش) بر شما غالب شوند هیچ‌گاه نه مراعات خویشاوندى با شما (پیامبر و گروهى از مسلمانان) را مىکنند و نه پیمان را»
(کَیْفَ وَ إِنْ یَظْهَرُوا عَلَیْکُمْ لا یَرْقُبُوا فِیکُمْ إِلًّا وَ لا ذِمَّةً).
سپس اضافه مىکند که هیچ‌گاه فریب سخنان دل‌نشین و الفاظ به‌ظاهر زیباى آن‌ها را نخورید زیرا «آن‌ها مىخواهند شما را با دهان خود راضى کنند (و با زبان خود اظهار دوستى و مودت کنند)، ولى دل‌هاى آن‌ها از این موضوع ابا دارد (و دل‌هاىشان از کینه و انتقامجویى و قساوت و سنگدلى و بی‌اعتنایی به عهد و پیمان و رابطه خویشاوندى پر است)»
(یُرْضُونَکُمْ بِأَفْواهِهِمْ وَ تَأْبى قُلُوبُهُمْ).
منبع: تفسیر نمونه، ج 7، ص 298 و 297
با عرض سلام و احترام
بهره بردم. اتفاقاً به این روزهای حیاتی ایران عزیز ما هم قابل تطبیق است. و شاید هم آن جناب از سرِ پرداختن به همین مسأله، پست را مزیّن به کلام حضرت باری‌تعالی کرده‌اید. اساساً قرآن قلب آدم را روشن و دل وی را آرامش می‌بخشد. خداقوت که «یاداشت‌های یک طلبه» طالب برای خواندن دارد. درود.