دو نام از نام‌های حضرت محمد (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در قرآن کریم
خداوند در آیه چهل سوره احزاب، دو لقب از القاب رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله را بیان می‌فرماید:
«ما کانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ النَّبِیِّینَ»[1]
(محمّد پدر هیچ یک از مردان شما نیست [و او هیچ پسری ندارد][2]، ولى فرستاده خدا و خاتم پیامبران است)
1. لقب رسول الله
روایات امامان اهل‌بیت (علیهم‌السلام) دلالت می‌کنند بر اینکه «رسول» آن کسى است که ملک وحى بر او نازل مىشود و او ملک را مىبیند و با او سخن مىگوید؛ ولى نبى آن کسى است که خواب مىبیند و در خواب به او وحى مىشود.
البته تفسیرهای دیگری نیز برای «رسول» گفته شده که مرحوم علامه طباطبایی آن‌ها را دارای اشکال می‌داند.[3]
2. لقب «خاتم النبیّین»
خاتم النبیّین بودن رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله دو معنی می‌تواند داشته باشد:
الف: رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله ختم دهنده‌ی نبوت است؛ یعنی با آمدنش پیامبرى را ختم کرد و آن را به إتمام رسانید.
ب: «خاتَم» به معنای چیزى است که با آن چیز دیگرى مهر مى شود.[4] رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله نیز مهر الهی بر صحیفه نبوت است. به این معنی که نبوت و رسالت تشریعی با ایشان به اتمام رسیده است؛ همچنانکه مهر نامه‌نویس در پایان نامه دلالت بر به اتمام رسیدن سخنانش در نامه است.