دعای امام صادق و امام کاظم علیهما‌السلام برای اهل قم

از حضرت امام صادق علیه‌السلام روایت شده که فرمودند:

 «إِنَّ لَعَلَى قُمَّ مَلَکاً رَفْرَفَ عَلَیْهَا بِجَنَاحَیْهِ لَا یُرِیدُهَا جَبَّارٌ بِسُوءٍ إِلَّا أَذَابَهُ اللَّهُ کَذَوْبِ الْمِلْحِ فِی الْمَاءِ»

[همانا بر قم فرشته ‏ایست که بر آن پر میزند با دو بالش و هیچ زورگو سوء قصد بدان نکند جز اینکه خدا او را آب کند بمانند نمک در آب].

سپس اشاره بعیسى بن عبد اللَّه کرد و چنین دعا کردند:

« سَلَامُ‏ اللَّهِ‏ عَلَى‏ أَهْلِ‏ قُمَ‏ یَسْقِی‏ اللَّهُ بِلَادَهُمُ الْغَیْثَ وَ یُنْزِلُ اللَّهُ عَلَیْهِمُ الْبَرَکَاتِ وَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ‏»

[درود خدا بر مردم قم، خدا بلادشان را سیر باران کند، و برکات خود را بر آنها فرو آورد و گناهانشان را بدل بحسنات کند].

سپس فرمودند:

«هُمُ الْفُقَهَاءُ الْعُلَمَاءُ الْفُهَمَاءُ هُمْ أَهْلُ الدِّرَایَةِ وَ الرِّوَایَةِ وَ حُسْنِ الْعِبَادَةِ»[1]

[آنان اهل رکوع و سجود و قیام و قعود هستند؛ آنان فقهاء علماء بافهم هستند؛ آنان اهل فهم و روایت و عبادت نیک هستند].

 

همچنین از آن حضرت روایت شده که درباره اهل قم چنین فرموده و دعا کردند:

«تُرْبَةُ قُمَ‏ مُقَدَّسَةٌ وَ أَهْلُهَا مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ ... أَمَا إِنَّهُمْ أَنْصَارُ قَائِمِنَا وَ دُعَاةُ حَقِّنَا ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَى السَّمَاءِ وَ قَالَ اللَّهُمَّ اعْصِمْهُمْ مِنْ کُلِّ فِتْنَةٍ وَ نَجِّهِمْ مِنْ کُلِّ هَلَکَةٍ»[2]

[خاک قم مقدس است و مردمش از ما هستند و ما از آنها هستند ... آگاه باشید که اهل قم یاران امام قائم از ما اهل بیت علیهم‌السلام و دعوت‌کنندگان به حق ما هستند. سپس سر به آسمان برداشتند و عرض کردند: «بار خدایا آنها را از هر فتنه نگهدار و از هر هلاکت رهائى بخش»].

 

از صَفْوان بن یَحْیَى نیز روایت شده که روزى نزد ابى الحسن علیه السّلام بودیم. در نزد آن حضرت سخن از شهر «قم» و مردمش و میل آن‌ها به حضرت مهدى علیه السلام به میان آمد. در این هنگام آن حضرت بر مردم قم رحمت فرستاد و فرمود:

«رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ» [خدا از آنها راضى باشد].[3]

---

[1] بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج‏57 ؛ ص217

[2] بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج‏57 ؛ ص218

[3] بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج‏57 ؛ ص216