عکس‌العمل متفاوت مؤمنین و غیرمؤمنین هنگام انفاق
يكشنبه, ۲۲ بهمن ۱۴۰۲، ۰۹:۵۹ ق.ظ
درسی از صفحه دویست و دوم قرآن کریم
خداوند در آیه 98 و 99 سوره توبه، از دو گروه مردم یاد می‌کند که در موضوع انفاق، رفتار متفاوتی دارند
نخست مى‌فرماید «گروهى از این عربهاى بادیه نشین کسانى هستند که بر اثر نفاق یا ضعف ایمان هنگامى که چیزى را در راه خدا انفاق کنند، آن را ضرر و زیان و غرامت محسوب مى دارند» نه یک موفقیت و پیروزى و تجارت پر سود؛ بلکه بخل آنها سبب م ىشود که هر گونه خدمت مالى را در راه خدا غرامت بپندارند (و مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ یَتَّخِذُ ما یُنْفِقُ مَغْرَماً)
گروه دوم یعنى مؤمنان با اخلاص بادیه نشین «گروهى از این عرب هاى بادیه نشین هستند که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند». به همین دلیل هیچگاه انفاق در راه خدا را غرامت و زیان، نمى دانند، بلکه با توجه به پاداش هاى وسیع الهى در این جهان و سراى دیگر «این کار را وسیله نزدیکى به خدا و مایه توجه و دعاى پیامبر ص که افتخار و برکت بزرگى است مى دانند» (وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الآخر وَ یَتَّخِذُ ما یُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ).
سپس در مقام قضاوت درباره اینکه انفاق، خسارت است یا سود چنین می‌فرماید:
آگاه باشید که این انفاق ها به طور قطع مایه تقرب آنها در پیشگاه خداوند است و به همین دلیل خدا آنان را به زودى در رحمت خود فرو مى برد (أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ لَهُمْ سَیُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فِی رَحْمَتِهِ).[1]
[1] مراجعه شود به تفسیر نمونه، ج8، صص 94 الی 96