بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را
جمعه, ۱۷ فروردين ۱۴۰۳، ۱۰:۵۷ ق.ظ
درسی از صفحه چهارصدوهفهتادوچهار قرآن کریم
«وَ قالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِینَ»[1]
[پروردگار شما گفته است مرا بخوانید تا (دعاى) شما را اجابت کنم، کسانى که از عبادت من تکبر مى ورزند به زودى با ذلت وارد دوزخ مى شوند].
چند پیام از آیه
1- خداوند، از ما خواسته که به درگاه او دعا کنیم. «قالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی»
2- در دعا فقط خدا را بخوانیم، نه خدا و دیگران را در کنار هم. «ادْعُونِی»
3- خداوند نیازهاى ما را مىداند، ولى دستور دعا نشانهى آن است که درخواست ما آثارى دارد. «ادْعُونِی»
4- بین دعا و استجابت هیچ فاصلهاى نیست. «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ» (حتّى حرف «فاء» یا «ثم» نیامده است. اگر مىفرمود: «فاستجب» یعنى بعد از مدّت کمى مستجاب مىکنم و اگر مىفرمود: «ثم استجب» یعنى بعد از مدّت طولانى).
5- در دعا و اجابت واسطهاى در کار نیست. «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ»
6- استجابت دعا وعده الهى است. «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»
7- دعا نکردن، نشانهى تکبّر است. «یَسْتَکْبِرُونَ»
8- دعا، خود عبادت است. «یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِی»[2]
[1] غافر، آیه 60
[2] تفسیر نور، ج 8، صص 280 و 281