آیاتی که رسول خدا (ص) هرگاه براى نماز شب برمى‌خاست آن آیات را زمزمه مىنمود
إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْبابِ
الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ
رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصارٍ
رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادِی لِلْإِیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ
رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمِیعادَ
(سوره آل عمران، آیات 190 الی 194)
مسلماً در آفرینش آسمان‌ها و زمین و آمدورفت شب و روز، نشانههاى (روشنى) براى صاحبان خرد و عقل است.
همانان که خدا را در حال ایستادن و نشستن و آنگاه‌که بر پهلو خوابیدهاند، یاد مىکنند و در اسرار آفرینش آسمان‌ها و زمین مىاندیشند، (و مىگویند) بار الها این را بیهوده نیافریدهاى، منزهى تو، ما را از عذاب آتش نگاه‌دار.
پروردگارا، هر که را تو (به خاطر اعمالش) به آتش افکنى، او را خوار و رسوا ساختهاى و این‌چنین افراد ستمگر یاورى ندارند.
پروردگارا، ما صداى منادى توحید را شنیدیم، که دعوت مىکرد به پروردگار خود ایمان بیاورید و ما ایمان آوردیم، (اکنون‌که چنین است) پروردگارا، گناهان ما را ببخش و ما را با نیکان (و در مسیر آن‌ها) بمیران.
پروردگارا، آنچه را به‌وسیله پیامبران ما را وعده فرمودى، به ما مرحمت کن و ما را در روز رستاخیز رسوا مگردان، زیرا تو هیچ‌گاه از وعده خود تخلف نمىکنى
در روایتى از امیرالمؤمنین علیه‌السلام نقل شده که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله هرگاه براى نماز شب برمى‌خاست نخست مسواک مىکرد و سپس نظرى به آسمان مىافکند و آیات فوق را زمزمه مىنمود.
در روایات اهل‌بیت نیز دستور داده شده که هر کس براى نماز شب برمىخیزد این آیات را تلاوت کند.
نوف بکالى که از یاران خاص على علیه‌السلام بود، مىگوید: شبى در خدمتش بودم. هنوز چشم مرا خواب فرانگرفته بود که دیدم امام برخاست و شروع به خواندن این آیات کرده. سپس مرا صدا زد و فرمود: «اى نوف! خوابى یا بیدار»؟
عرض کردم بیدارم و صحنه آسمان را تماشا مىکنم. حضرت فرمود: خوشا آنان که آلودگى‌هاى زمین را نپذیرفتند و به این راه آسمان پیش رفتند (از چهار دیوار عالم ماده بیرون پریدند و روح بلند آن‌ها ملکوت آسمان‌ها را سیر مىکند).
(تفسیر نمونه، ج3، ص 214)