یادداشت‌های یک طلبه

یادداشت‌های یک طلبه

گاهی مطلبی تأثیرگذار می‌خوانم؛ سخنانی حکیمانه می‌شنوم؛ با نکاتی جالب مواجه می‌شوم.
اینجاست که حیفم می‌آید این مطالب را از دست دهم؛ نمی‌خواهم فراموششان کنم؛ و البته دوست دارم دیگران نیز از این مطالب بهره‌مند شود؛
مخصوصاً اگر این مطالب، کلام‌الله باشند که به عبارت خود قرآن «أحسن الحدیث» است؛
و یا فرمایشات معصومین علیهم‌السلام باشند که خودشان دربارۀ آن فرموده‌اند: «حدیث ما دل‌ها را زنده می‌کند».
این وبلاگ وسیله‌ای است برای این هدف تا چنین مطالبی ثبت‌ و منتشر شوند.

طبقه بندی موضوعی
پیوندها

یکی از فضائل اهل‌بیت رسول خدا صلّی الله علیه و آله که در قرآن نیز بیان شده است، انفاق طعام به مسکین، یتیم و اسیر بود؛ باوجوداینکه خود آن حضرات به آن طعام نیاز داشتند:

«وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلىحُبِّهِمِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً»[1]

و غذاى (خود) را بااینکه به آن غذا اشتیاق (و نیاز شدید) دارند، به «مسکین» و «یتیم» و «اسیر» مىدهند.[2]

 

اما آنچه در این آیه بیشتر از همه توجه را به خود جلب میکند، انفاق به «اسیر» است.

برای اینکه اهمیت و ارزش والای این کار نیک را بفهمیم باید معنی اصطلاحی اسیر را بدانیم:

«اسیر» به  نیروى به اسارت درآمده در جنگ گفته میشود و مراد از اسیری که در دست مسلمانان است، کافرانی بودند که قبل از شروع جنگ یا در هنگام جنگ به اسارت مسلمانان درمیآمدند.[3]

همچنین مراد از کفّار، کفّار غیر اهل ذمّه[4]، معاهد[5] و مستأمن[6] هستند؛ زیرا جنگیدن با سه دستۀ یاد شده و به اسارت گرفتن آن‌ها جایز نیست.[7]

 

با دقت در مطالبی که دربارۀ اسیر گفته شد، ارزش والای انفاق اهل‌بیت علیهمالسلام معلوم میشود؛ چراکه علاوه و ایثار و ازخودگذشتگی، طعام خود را به شخصی دادند که نه‌تنها مسلمان نبود، بلکه قبلاً از کفاری بود که محاربۀ به مسلمانان برخاسته بودند و اکنون به اسارت مسلمانان درآمده بود.

این یعنی انساندوستی و این همان حقوق بشریست که بشر به دنبال آن است.



[1] سوره انسان، آیه 8

[2] المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏20، ص 126

[3] الخلاف، مرحوم شیخ طوسی، ج‌4، ص 190؛ فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل‌بیت علیهم‌السلام، ج‌1، ص 491؛ المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏20، ص 126

[4] اهل ذمّه یا ذمّی کسانی هستند که دولت اسلامى در قبال تعهّد ایشان به شرایط ذمّه، متعهّد می‌شود که از آنان به عنوان شهروند حمایت کند و هیچ مسلمانى حق تعرّض به آنان را نداشته باشد (فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام؛ ج‌1، ص: 732)

[5] معاهد کسی است که با مسلمانان معاهده کرده است و «معاهده» پیمان صلح است میان مسلمانان و کافران براى ترک جنگ در مدّتى معیّن (فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام؛ ج‌1، ص: 103)

[6] امان دادن و تأمین جانى، مالى یا ناموسى که بر حسب قرارداد، از سوى مسلمان به کافر حربى داده می‌شود (فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام؛ ج‌1، ص: 652)

[7] فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج‌1، ص: 491


مطالب مرتبط:

روایت ایثار و انفاق اهل بیت علیهم‌السلام از زبان قرآن کریم و تفاسیر

ارسال نظر

تنها امکان ارسال نظر خصوصی وجود دارد
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
نظر شما به هیچ وجه امکان عمومی شدن در قسمت نظرات را ندارد، و تنها راه پاسخگویی به آن نیز از طریق پست الکترونیک می‌باشد. بنابراین در صورتیکه مایل به دریافت پاسخ هستید، پست الکترونیک خود را وارد کنید.