نمونۀ بارز انفاق و از خودگذشتگی در قرآن کریم
یکی از فضائل اهل بیت رسول خدا صلّی الله علیه و آله که در قرآن نیز بیان شده است، انفاق طعام به مسکین، یتیم و اسیر بود در حالی که خود آن حضرات به طعام نیاز داشتند:
«وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً»[1]
و غذاى (خود) را با اینکه به آن غذا اشتیاق (و نیاز شدید) دارند، به «مسکین» و «یتیم» و «اسیر» مىدهند.
بسیاری از مفسرین نیز با ارجاع ضمیر در «عَلى حُبِّهِ» به «طعام»، اطعام اهل بیت علیهم‌السلام با وجود علاقه و نیاز خود آنان به طعام را از آیه استنباط کرده‌اند.[2]
این همان نیکوکاری و انفاقی است که خداوند در قرآن کریم به آن سفارش می‌کند و می‌فرماید:
«لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»[3]
هرگز به (حقیقت) نیکوکارى نمىرسید مگر اینکه از آنچه دوست مىدارید، (در راه خدا) انفاق کنید.
[1] سوره الانسان، آیه 8
[2] مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج10، ص 617؛ المیزان فی تفسیر القرآن، ج20، ص 126؛ تفسیر نمونه، ج25، ص 352؛ الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج4، ص 668
[3] سوره آلعمران، آیه 92
مطالب مرتبط:
روایت ایثار و انفاق اهل بیت علیهم‌السلام از زبان قرآن کریم و تفاسیر