تشبیه انسان‌های پست‌همت به موش و مار!
پنجشنبه, ۲۶ مرداد ۱۴۰۲، ۰۵:۵۰ ب.ظ
مولوی در مثنوی انسان‌های پست‌همت را تشبیه به موش و مار کرده که اگر جهان، باغی پر از گل و ریحان و نعمت‌های گوناگون باشد، سهم موش و مار، همان لانه های خاکی است!
انسان‌های دنیاطلبی که از زندگی به غیر از خوردن و خوابیدن و شهوترانی چیزی نمی‌فهمند، نیز از عالم معنی بی‌خبرند؛ و الا اگر گوشه‌ای از لذت‌ها و و نعمت‌های معنوی را درک می‌کردند، به امور مادی و دنیوی دل نمی‌بستند.
گر جهان باغی پر از نعمت شود
قسم موش و مار هم خاکی بود
قسم او خاکست گر دی گر بهار
میر کونی خاک چون نوشی چو مار
در میان چوب گوید کرم چوب
مر کرا باشد چنین حلوای خوب
کرم سرگین در میان آن حدث
در جهان نقلی نداند جز خبث
مولانا، مثنوی معنوی، دفتر پنجم