تشبیه انسان‌ها به میوه‌های نارس و میوه‌های رسیده
معمولاً جدا کردن میوه های نارس و خام از درخت، مشکل است؛ زیرا به سختی به درخت چسبیده‌اند، اما پس از آنکه رسیده و پخته و شیرین شدند، وابستگی آنها به درخت، سست می شود و هر لحظه آماده جدا شدن از درخت هستند.
مولوی انسان‌های دنیاطلب و وابسته به دنیا را تشبیه به میوه های نارس و خام می‌کند که به سختی به درخت چسبیده اند؛ و انسان‌های تکامل و رشد یافته‌ای که از بند این دنیای خاکی جدا شده‌اند و هر لحظه آماده مرگ و ملاقات الهی شده‌اند را تشبیه به میوه‌های رسیده و پخته و شیرین می‌کند که وابستگی آنها به درخت، سست می شود و هر لحظه آماده جدا شدن از درخت هستند.
این جهان همچون درختست ای کرام
ما برو چون میوه‌های نیم‌خام
سخت گیرد خام ها مر شاخ را
زانک در خامی نشاید کاخ را
چون بپخت و گشت شیرین لب‌گزان
سست گیرد شاخ ها را بعد از آن
مولانا، مثنوی معنوی، دفتر سوم،، بخش ۴۹، اختلاف کردن در چگونگی و شکل پیل