آداب افطار کردن روزه

1) مقدم داشتن نماز

مستحب است شخص روزه‌دار بعد از نماز افطار کند؛ مگر آنکه ضعف بر او غلبه کرده باشد یا فردى منتظر او باشد. از امام على علیه السلام روایت شده است: «السُّنَّةُ تَعجِیلُ الفِطرِ، وَ تَأخِیرُ السَّحُورِ، وَ الِابتِدَاءُ بِالصَّلَاةِ - یعنِى صَلَاةَ المَغرِبِ - قَبلَ الفِطرِ إِلَّا أَن یَحضُرَ الطَّعَام» [تعجیل کردن در افطار روزه، و تأخیر در خوردن سحرى، و خواندن نماز مغرب پیش از افطار سنت است مگر اینکه سفره افطار فراهم باشد].

2) اذکار و دعاهاى وارده

رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم در وقت افطار این گونه دعا مى‌کردند: «اللَّهُمَّ لَکَ صُمنَا وَ عَلَى رِزقِکَ أَفطَرنَا فَتَقَبَّلهُ مِنَّا. ذَهَبَ الظَّمَأُ وَ ابتَلَّتِ العُرُوقُ وَ بَقِى الأَجرُ»  [خدایا براى تو روزه گرفتیم، و با رزق تو افطار کردیم، پس آن را از ما بپذیر! تشنگى از ما برطرف شد و رگ‌ها رطوبت یافت و اجر و ثواب بر جاى ماند].

همچنین مستحب است شخص روزه‌دار پیش از افطار سورۀ قدر را بخواند.

3) افطار با شیرینى

از امام صادق علیه السلام روایت شده که «رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم با حلوا افطار مى‌کرد. اگر حلوا نبود با خوردنى شیرین افطار مى‌فرمود و اگر هیچ کدام نبود با آب نیم‌گرم افطار مى‌کرد».

4) افطار دادن روزه‌دار

از رسول مکرم اسلام صلى الله علیه و آله و سلم روایت شده: «کسى که روزه‌دارى را افطار دهد معادل اجر آن روزه‌دار پاداش خواهد داشت بدون آن که از اجر او چیزى کم شود و نیز ثواب آن عملى که شخص اطعام شونده در اثر خوردن غذا، توان بر انجام آن را خواهد یافت نصیب او نیز خواهد شد».

نیز فرمودند: «هر کس یک مؤمن روزه‌دار را افطار دهد در نزد خداوند پاداش آزاد کردن بنده‌اى و آمرزش گناهان گذشته‌اش را دارد».

عرض شد: یا رسول اللَّه! همه ما توانایى نداریم که فرد روزه‌دارى را افطار دهیم. فرمودند: «خداى تبارک و تعالى کریم است و همین پاداش را از شما به کسى مى‌دهد که به بیش از یک شربت شیر توانایى نداشته باشد و با همان و یا از یک شربت آب گوارا و یا چند دانه خرما روزه‌دارى را افطار بدهد».

به نقل از کتاب اخلاق اسلامی، نوشته مسعودی، عبدالهادی، زارعی، مجتبی، هدایتی، علی، جلد اول، 7 جلد، گروه علمی اخلاق دفتر تدوین متون درسی حوزه‌های علمیه، نشر مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه، قم، چاپ هشتم، 1399 ش.