دیدار رسول خدا صلّی الله علیه و آله ائمه علیهم‌السلام در هنگام مرگ
پنجشنبه, ۲۳ فروردين ۱۴۰۳، ۱۰:۰۶ ق.ظ
از امام صادق علیه‌السلام روایت شده که: «مَا یَمُوتُ مُوَالٍ لَنَا مُبْغِضٌ لِأَعْدَائِنَا إِلَّا وَ یَحْضُرُهُ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ ع فیسروه [فَیَسُرُّونَهُ] وَ یبشروه [یُبَشِّرُونَهُ]، وَ إِنْ کَانَ غَیْرَ مُوَالٍ لَنَا یَرَاهُمْ بِحَیْثُ یَسُوؤُه»[1]
[هیچ کس نیست که دوستدار ما و دشمن دشمنان ما باشد و بمیرد، مگر اینکه [در هنگام مرگش ]رسول خدا صلّى الله علیه و آله و امیر مؤمنان و حسن و حسین صلوات اللّه علیهم حاضر شوند و اگر دوستدار ما نباشد، آنان را به گونه اى که ناراحت شود، مشاهده کند]
از امیرالمؤمنین علیه‌السلام نیز روایت شده که به حارِث هَمْدَانِیّ فرمود: «یَا حَارِ هَمْدَانَ مَنْ یَمُتْ یَرَنِی - مِنْ مُؤْمِنٍ أَوْ مُنَافِقٍ قُبُلًا»[2]
[اى حارث همدانى! هر کس بمیرد من را رو در رو مى بیند، مؤمن باشد یا منافق].
[1] قمى، على بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج2، ص 265، 2جلد، دار الکتاب - قم، چاپ: سوم، 1404ق
[2] قمى، على بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج2، ص 266، 2جلد، دار الکتاب - ایران - قم، چاپ: 3، 1363 ه.ش.
