شکایت مساجد به درگاه خداوند از حاضر نشدن همسایگان در آنها

از امام جعفرصادق علیه‌السلام روایت شده که:

«شَکَتِ الْمَسَاجِدُ إِلَى اللَّهِ (تَعَالَى) الَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَهَا مِنْ جِیرَانِهَا، فَأَوْحَى اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) إِلَیْهَا: وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا قَبِلْتُ لَهُمْ صَلَاةً وَاحِدَةً، وَ لَا أَظْهَرْتُ لَهُمْ فِی النَّاسِ عَدَالَةً، وَ لَا نَالَتْهُمْ رَحْمَتِی، وَ لَا جَاوَرُونِی فِی جَنَّتِی»[1]

[مساجد از حاضر نشدن همسایگان در خود به درگاه خداوند متعال شکایت کردند. خداوند عزّ و جلّ به آن‌ها وحى فرمود : به عزّت و جلالم سوگند که حتى یک نماز از آنان نپذیرم و عدالتى از آنان در میان مردم آشکار نکنم و رحمت من به آنان نرسد و در بهشت، همسایه من نشوند].

---

[1] الأمالی (للطوسی) ؛ النص ؛ ص696