فضیلت و اهمیت فوق‌العاده دعا در روز عرفه

از امیرالمؤمنین علیه‌السلام روایت شده که فرمودند:

«مَنْ‏ صَامَ‏ یَوْمَ‏ عَرَفَةَ مُحْتَسِباً فَکَأَنَّمَا صَامَ‏ الدَّهْرَ» [هر کس با نیت خالص روزه ی عرفه را بگیرد، مثل این است که تمام عمر را روزه گرفته باشد].

با وجود این فضیلت روزه گرفتن در روز عرفه، ولی دعا کردن در روز عرفه و در صحرای عرفات آنچنان فضیلت دارد که اگر روزه گرفتن حاجی باعث ضعف از دعا و نماز در روز عرفه شود، بهتر است روزه نگیرد. همچنانکه از حضرت ابوجعفر امام مُحَمَّد بن عَلِیّ علیهماالسلام درباره روزه گرفتن حاجی در روز عرفه سؤال شد. ایشان فرمودند:

«إِنْ خَشِیَ مَنْ شَهِدَ الْمَوْقِفَ أَنْ یُضْعِفَهُ الصَّوْمُ عَنِ الدُّعَاءِ وَ الْمَسْأَلَةِ وَ الْقِیَامِ فَلَا یَصُمْهُ فَإِنَّهُ یَوْمُ دُعَاءٍ وَ مَسْأَلَةٍ» [اگر کسی که در موقف عرفه (صحرای عرفات) باشد و بترسد که روزه گرفتن او را از دعا و درخواست و اقامه نماز باز دارد، نباید در این روز روزه بگیرد، زیرا این روز، روز دعا و درخواست است].

منبع هر دو روایت: ابن حیون، نعمان بن محمد مغربى، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، ص 284؛ 2جلد، مؤسسة آل البیت علیهم السلام - قم، چاپ: دوم، 1385ق.