خطیب انبیاء
جمعه, ۲۹ شهریور ۱۴۰۴، ۱۰:۴۳ ق.ظ
یکی از پیامبران خداوند حضرت شعیب علیه السلام بود که پسر نوبه و او پسر مدین و پسر حضرت ابراهیم علیه السلام بود.[1]
از رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله روایت شده که فرمودند: «کان شعیب خطیب الأنبیاء»[2] [شعیب خطیب (و سخنور) پیمبران بود].
دلیل اینکه آن حضرت را خطیب انبیاء دانسته اند این بود که آن حضرت در مراجعه قومش (که اصحاب ایکه بودند) با آنها به نیکى گفتگو و خطاب مى نمود[3] و استدلال‌های او در نهایت لطافت، فصاحت و شیوایی بود. [4]
در شدت فصاعحت و بلاغت آن حضرت همین بس که این گواهی در حق حضرت شعیب علیه‌السلام، از جانب رسول خدا صلّی الله علیه و آله که استاد بلاغت، استاد بیان و فصیح‌ترین کسی بود که با حرف «ضاد» سخن گفته است، صادر شده است.[5]
نمونه‌ای از خطابه‌های آن حضرت در آیه نود سوره هود آمده که خطاب به قومش فرمودند:
«وَ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ وَدُودٌ» [و از پروردگارتان، آمرزش بخواهید؛ سپس به سوى او باز گردید؛ (چرا) که پروردگارم مهرورز (و) دوستدار (بندگان) است].
[1] محدث جزایری، النور المبین فی قصص الأنبیاء و المرسلین، ص 210؛ 1 جلد، قم، نشر آیت الله مرعشی، چاپ اول، 1404 ه.ق.
[2] طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 5، ص 287؛ 10جلد، ناصر خسرو - ایران - تهران، چاپ: 3، 1372 ه.ش.
[3] محدث جزایری، النور المبین فی قصص الأنبیاء و المرسلین، ص 210؛ 1 جلد، قم، نشر آیت الله مرعشی، چاپ اول، 1404 ه.ق.
[4] سبزوارى، محمد، الجدید فى تفسیر القرآن المجید، ج 3، ص 512؛ 7جلد، دار التعارف للمطبوعات - لبنان - بیروت، چاپ: 1، 1406 ه.ق.
[5] سبزوارى، محمد، الجدید فى تفسیر القرآن المجید، ج 3، ص 512؛ 7جلد، دار التعارف للمطبوعات - لبنان - بیروت، چاپ: 1، 1406 ه.ق.
