تحقیر یزید در دربار خودش توسط حضرت زینب سلام‌الله‌علیها
تکیه‌گاه انسان که خدا باشد، هرگز در برابر طاغوت نمی‌هراسد؛ ولو پیش‌آمدهای روزگار جسم او را اسیر سلطنت ظاهری طاغوت نماید.
زیبب سلام الله علیها! همان بانوی حیا و عفت که خون علی را در رگ دارد و ابتلائات زندگی را یکی پس از دیگری به جان خرید؛ ولی هیچ‌یک از این مصیبت‌ها او را از پای درنیاورد.
نهیب‌های حیدری او، یزید را حتی در دربار خودش نیز درمانده کرد؛ آنگاه‌که با ندایی عزتمندانه بر سر یزید فریاد کشید که:
«لَئِنْ جَرَّتْ عَلَیَّ الدَّوَاهِی مُخَاطَبَتَکَ إِنِّی لَأَسْتَصْغِرُ قَدْرَکَ وَ أَسْتَعْظِمُ تَقْرِیعَکَ وَ أَسْتَکْثِرُ تَوْبِیخَکَ»
ای یزید! گرچه پیش آمدهاى ناگوار روزگار، مرا به سخن گفتن با تو کشانده است ولى درعین‌حال ارزش تو ازنظر من ناچیز است و نکوهشت را به خاطر جنایتهایت بس بزرگ می‌دانم و تو را بسیار سرزنش مىکنیم.
منبع: اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى، النص، ص: 184