عاقبت محبت کورکورانه

درسی از صفحه صد و چهل و پنج قرآن کریم 

گاهی محبت و علاقه کورکورانه که هیچ توجیه عقلانی و شرعی ندارد، به‌جایی می‌رسد که زشت‌ترین کارها را در نظر انسان زیبا و شایسته جلوه می‌دهد.

مصداق بارز آن محبت کورکورانه بت‌پرستان نسبت به بت‌هایشان بود که به خاطر آن حتی حاضر شدند فرزندشان را بکشند.

قرآن کریم دراین‌باره می‌فرماید:

«وَ کَذلِکَ زَیَّنَ لِکَثِیرٍ مِنَ الْمُشْرِکِینَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَکاؤُهُمْ» (سوره انعام، آیه 137)

شرکاى مشرکین قتل فرزندان را در نظر بسیارى از بت‌پرستان جلوه داده بودند تا آنجا که کشتن بچه‏ هاى خود را یک نوع افتخار و یا عبادت محسوب مى‏ داشتند. منظور از «شرکاء» در اینجا بت‌ها هستند که به خاطر آنان گاهى فرزندان خود را قربانى مى ‏نمودند و یا نذر مى‏ کردند که اگر فرزندى نصیب آن‌ها شد آن را براى بت قربانى کنند، همان‌طور که در تاریخ بت‌پرستان قدیم گفته‌شده است و بنابراین نسبت «تزیین» به بت‌ها به خاطر آن است که علاقه و عشق به بت آن‌ها را وادار به این عمل جنایت‌بار مى ‏کرد (تفسیر نمونه، ج‏5، ص 451 و 452)

توجه به این نکته باشد که این عمل جاهلانه‌ی بت‌پرستان، غیر از عملی است که امثال حضرت ابراهیم علیه‌السلام می‌خواستند برای خداوند انجام دهند و عزیزشان را در راه خدا قربانی کنند؛ زیرا عمل این اولیاء الهی از روی محبت کورکورانه نبود؛ بلکه برخاسته از ایمان عمیق به پروردگار و اعتقاد به مالکیت و ربوبیت او بود. به همین خاطر وقتی خداوند دستور به قربانی کردن فرزندشان نمود، ازآنجاکه خداوند را مالک علی‌الاطلاق می‌دانستند و معتقد بودند دستورات او را بر اساس حکمت و مصلحت است، از روی اطاعت و فرمان‌برداری این کار را انجام می‌دادند و این چیزی خلاف عقل و شرع نیست.