معامله‌ای با چندصد برابر سود !
دنیا بازاریست که مردم سرمایه داران این بازارند. عده ای در این بازار سود میکنند و عده ای زیان.
آنکه سود میبرد کسی است که با سرمایه خود تجارت کرده و آن را مضاعف کند.
و آنکه زیان میکند کسی است که نه تنها سودی نمی برد، بلکه سرمایه اولیه خود را نیز از دست بدهد.
سرمایه انسان در این دنیا عمر، نیرو و نعمتهای فراوان خداوند است.
آنکس که از این سرمایه ها در مسیر بندگی خدا و انجام اعمال نیک بهره بگیرد، سود کننده واقعی است.
و آنکس که این سرمایه ها را در نافرمانی خدا به کار گیرد در خسران آشکار واقع شده است.
با این مقدمه رفتار انسانها نسبت به مال دنیا دوگونه است:
عده ای مقداری از این اموال را در راه انفاق میکنند. چنین انسانهایی مانند دهقانی هستند که در عوض هر دانه بذری که در زمین میکارند صدها برابر درو میکنند.
عده ای نیز آن مال را مختص خود میدانند و از انفاق آنها به مستمندان دریغ میکنند. چنین انسانهایی بمانند دهقانی هستند که دانه بذر را در یک زمین شوره زار میکارد و نه تنها حاصلی از این بذر نمیگیرد، بلکه بذر اولیه خود را نیز از بین میبرد.
یقیناً آنان که رستگارند دسته اول هستند؛ زیرا نه تنها سرمایه خود را از دست نداده اند، بلکه آن را به چند برابر با خدای خویش معامله کرده اند.
خداوند در قرآن کریم این انسانها را به زیبایی به تمثیل کشیده است. در آنجا که میفرماید:
مَّثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فىِ سَبِیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فىِ کلِّ سُنبُلَةٍ مِّاْئَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ1
کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى کنند، همانند بذرى هستند که هفت خوشه برویاند؛ که در هر خوشه یکصد دانه باشد؛ و خداوند آن را براى هر کس بخواهد (و شایستگى داشته باشد)، دو یا چند برابر مى کند و خدا (از نظر قدرت و رحمت،) وسیع، و (به همه چیز) داناست.
پاورقی:
1. سوره بقره آیه 261
- ۹۴/۱۱/۲۳