دو ویژگی حزب الله در قرآن کریم
یکی از جلوه‌های تقابل بین حق و باطل، تقابل حزب‌الله و حزب الشیطان است.
برای قرار گرفتن در زمره حزب‌الله لازم است ویژگی‌های چنین جماعتی را بشناسیم.
در قرآن کریم اوصاف حزب‌الله چنین بیان‌شده است:
1. کسانی که ولایت خدا، پبامبر و اهل‌بیت علیهم اسلام را بپذیرند (تولّی)
إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَوةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَوةَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ
وَ مَن یَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ فَإِنَّ حزب‌الله هُمُ الْغَلِبُونَ2
سرپرست و ولىّ شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آورده اند، همان‌ها که نماز را برپا مى دارند، و در حال رکوع، زکات مى دهند.
و کسانى که ولایت خدا و پیامبر او و افراد باایمان را بپذیرند، پیروزند (زیرا) حزب و جمعیت خدا پیروز است.
با توجه به دلایل متعدد که در جای خود بحث شده است مراد از "ولی"، سرپرستى و رهبرى و تصرف است؛ نه یک دوستی معمولی و ساده.
همچنین با توجه به نصوص و روایات مراد از الَّذِینَ آمَنُوا در این آیه، همه افراد باایمان نیستند؛ بلکه کسى است که در آیه قبل با اوصاف معینى به او اشاره شد و او حضرت علی علیه‌السلام است.
2. مؤمنینی که با دشمنان خدا و رسول او دوستی نمی کنند (تبرّی)
لا تَجِدُ قَوْماً یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ یُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ کانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشیرَتَهُمْ أُولئِکَ کَتَبَ فی قُلُوبِهِمُ الْإیمانَ وَ أَیَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ یُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولئِکَ حزب‌الله أَلا إِنَّ حزب‌الله هُمُ الْمُفْلِحُونَ2
هیچ قومى را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمى یابى که با دشمنان خدا و رسولش دوستى کنند، هرچند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند. آنان کسانى هستند که خدا ایمان را بر صفحه دل‌هایشان نوشته و باروحی از ناحیه خودش آنها را تقویت فرموده، و آنها را در باغ‌هایی از بهشت وارد مىکند که نهرها از زیر (درختانش) جارى است. جاودانه در آن مى مانند خدا از آنها خشنود است، و آنان نیز از خدا خشنودند آنها «حزب‌الله» اند بدانید «حزب‌الله» پیروزان و رستگارانند.
1. سوره مائده آیه 55 و 56
2. سوره مجادله آیه 22